Mijn knapperd!

Gisteren was weer een spannende dag.
Jelles vacht was nu toch echt wel toe aan een goede plukbeurt.

Het was natuurlijk best even piepen toen ik hem bij de plukster achter liet.
Maar toen ik na tweeenhalf uur een prachtig gestylde teckel ging ophalen was de begroeting heerlijk! Alsof ik hem weken had achtergelaten.
Mijn mannetje ziet er super uit, zo goed als nieuw!



Jelle met zijn korte coupe

 De rest van de dag week hij echter geen moment van mijn zijde. Als hij maar dacht dat ik uit zijn vizier was, stond ie achter me.
En dan hadden we 's avonds ook nog de eerste les van de gehoorzame huishond 2.
Of het nu kwam omdat hij zich wilde bewijzen of omdat hij zo moe was, hij deed het prima!
Na de les konden we de CD rom ophalen met de foto's die enkele weken geleden genomen zijn.
En terwijl we stonden te wachten, viel meneer op mijn arm al in slaap!

De foto's zijn super geworden!

De onschulidige blik



De stoere blik

Vanmorgen was meneer nog zo moe dat hij niet eens zijn bench uit kon komen.
Hij bleef maar snoozen tot het echt tijd was voor de ochtendwandeling.

Nog even snoozen......

Een draak van een hond!

Hier in het zuiden ligt het leven een aantal dagen stil, het is namelijk carnaval!
En ook al komt Jelle van 'boven de rivieren', hij is inmiddels helemaal gesetteld.....

Een draak van een hond

Teckel Jelle...de realiteit!

Oke, ik moet toegeven dat ik al maanden zit op te scheppen over hoe geweldig Jelle is.
Nou, de eerste scheurtjes in dat ontastbare imago zijn gisteren pijnlijk duidelijk geworden!

Op het moment dat je zegt dat je een teckel hebt zijn de opmerkingen niet meer van de lucht. 'O, zo'n eigenwijs ding' of ' Aan een teckel mist alleen een middelvinger'.
Maar Jelle en ik gaan iedere week trouw naar de hondencursus. Het certificaat van de puppycursus prijkt inmiddels trots op onze koelkast.

Een 12-tal lessen geleden begonnen we aan de 'Gehoorzame huishond A'. Volgen, zit en wacht, af en blijf, verschillende commando's passeerden de reveu.
Dinsdagavond de laatste les en generale repetitie voor het examen van woensdag. Of het nu door het weer kwam of die heerlijk ruikende teefjes om hem heen....Jelle had er geen zin in.
Tijdens het volgen ging er letterlijk de handrem op. Het leek wel of ik met een speelgoedhond zonder Duracel het terrein over ging. Zit....en Jelle kijkt me aan met een blik van: "Jaaaa, ik hoor wel wat je vraagt en kan het ook echt wel maar ik doe het nu even niiiieeeetttt!'
Sommigen dachten dat het aan zijn jas of tuigje lag. Niet wetende dat meneer op zondag in de bossen urenlang met hetzelfde jasje en zelfde tuigje aan de riem loopt te trekken omdat ik blijkbaar niet doorloop!
Daar sta je dan met je goede gedrag.

Woensdagavond, examen. Regen, geen goed teken want ik heb een teckel!
En inderdaad...het kunstje van dinsdag werd gewoon herhaald.
Volgen had iets weg van: trek je hond mee de kant op die jij wilt.
Zitten had iets van: Hallo het is nat, zonder hoogpolig tapijt kan mijn buik nat worden!
Zit wacht leek op: Nou, ik moest wachten op jou, nu wacht jij maar op mij!
Pas na het knisperen met een snoeppapiertje pakte meneer zijn kont op om mijn richting uit te komen in een tempo dat deed vermoeden dat de Duracel echt aan het einde van zijn Latijn was. Vervolgens vleide hij voorzichtig zijn poezelige teckelbillen op de natte klinkers om er als klap op de vuurpijl een poot bij cadeau te geven :-) (Helaas leverde de poot geen extra punten op)
Dat was genoeg om ons (of mij) uit ons lijden te verlossen. Het 1 minuut zit blijf en af blijf mochten we overslaan...en niet omdat we zo goed waren!
Met de woorden: 'Stop maar want je kunt met deze oefeningen toch niet meer genoeg punten halen om het examen te halen, was het afgelopen.'

Ik heb overwogen mijn teckel aan te bieden op marktplaats, hem onderweg uit de auto te zetten of over het hek van een kinderboederij te zetten maar ja, met die chips (niet de Lays) van tegenwoordig kunnen ze je overal terugviden :-) Dus togen we richting huis een ervaring rijker en...laat ik eerlijk zijn, niet eens een illusie armer.
Gelukkig mogen we volgende week terugkomen voor een certificaat van deelname en de week erna beginnen we aan de 'Gehoorzame Huishond B'.

Achteraf denk ik dat ik de lat niet eens te hoog heb gelegd maar gewoon verkeerd. Want wie stturt er nu een teckel naar de 'Gehoorzame Huishond'....je hebt immers honden en teckels!!!!

Wandelen met de Teckelclub

Nu ik helemaal 'into de teckels' ben, kon een lidmaatschap van de Nederlandse Teckel Club natuurlijk niet uitblijven!
Nu organiseerde zij afgelopen zaterdag een teckelwandeling inclusief huifkarrentocht met onderweg erwtensoep en aan het einde een pannekoek (voor de baasjes dan).
En zokon het gebeuren dat we zaterdagmiddag naar Achtmaal togen.
Jelle begon al meteen enthousiast te 'zingen' in de auto. Ik geloof niet dat hij wist dat we 45 minuten moesten rijden :-)
Maar goed, eenmaal aagekomen zag ik al verschillende teckels lopen. Ze waren er in alle varianten van standaard tot kannichen, lang- kort en ruwhaar.
Na een kop warme chocomelk kon de wandeling beginnen. Jelle vond het heerlijk, het tempo mocht van hem iets hoger, maar aan de andere kant kon hij nu rustig alle teckels begroeten.
Na een mooie wandeling stopte we bij een herenkamer waar er erwtensoep op het menu stond.
Het was lekker vol in de kamer en als er dan ook nog teckels zijn die letterlijk luidkeels van zich laten horen dan wil je na de soep ook wel weer de huifkar in.......
Helaas bleven vanwege de gladheid de paarden op stal en werden we door een tractor getrokken. Wanneer het klikken van de hoefijzers op de weg erbij dacht had je het niet eens in de gaten.

Ondertussen had ik al helemaal geen benul meer van tijd. Uiteindelijk stopte we weer bij het restaurantje in Achtmaal.
Daar ging de warme chocomelk erweer goed in en ook de pannekoek hadden we toch wel verdiend. Je zou bijna denken dat Jelle na zo'n avontuur uitgeput op de grond neer viel, maar niets was minder waar. Hij moest en zou nog naar sommige teckels om te spelen.
Tegen zessen reden we richting huis. Al snel was het stil achter in de bench..maar thuis was pas goed te zien dat Jelle toch wel moe was......hij streek neer op zijn slaapzak en heeft de hele avond geslapen.

Al met al een hele leuke tocht die goed georganiseerd was door de mensen van de teckelclub. Wellicht dat Jelle volgende keer weer mee wil?

Sommige honden schrokken wel van zoveel teckels



Overal teckels



Zieke Jelle en de dierenarts

Of het nu door de vrieskoukwam die af en toe de -15 graden aan tikte, of de geweldige sneeuw die toch een beetje koud is in je buik, Jelle bleef een beetje kwakkelen.
Woensdag was hij wederom aan de diarree en dat was dan ook het moment om de dierenarts te bellen.

Gelukkig heeft Jelle geen hekel aan de dierenarts. Hij gaat er nog altijd kwispelend naar binnen, waarschijnlijk omdat hij weet dat de aaitjes en snoepjes voor hem klaar liggen.
Nadat de amnese afgenomen was, werd de ontlasting bekeken. Binnen een mum van tijd stonk de gehele behandelkamer..pppffff! Nog een kort lichamelijk onderzoek en de diagnose werd gesteld: een infectie aan de dikke darm.
Waarschijnlijk dus toch door sneeuw en/of kou. Na een weekje antibiotica moet het over zijn.....

Jelle is ziek!

Oeps! Was het de kou of toch iets teveel sneeuw binnengekregen?
Vrijdagnacht (omstreeks 3 uur) werd ik wakker van een ijzige blaf, alsof mijn mannetje veel pijn had.
Nog slaapdronken sprong ik uit bed en rende naar zijn ren.
Daar zat een klein zielig hoopje teckel me schuldbewust aan te kijken met de maaltijd van de avond ervoor in een plas naast hem...Hij moest ook nodig even naar buiten dus hup, de tuin in.
Daar ontpopte het kereltje tot een lopende giertank. Overgeven en diarree...vast een kou gepakt.
Een uur later na een knuffel en kus weer de ren in voor de rest van de nacht.
Rond 9 uur werd ik weer wakker. Geen belletje! Dat betekent dat meneer in ieders geval nog rustig ligt, toch maar gaan kijken.
Helaas trof ik een soort gelijk tafereel als een aantal uur geleden aan, nu zonder schuldbewuste teckel.
Mijn mannetje is ziek!
Hij is lamlendig, heeft spierpijn en poept als een gierwagen.
De hele zaterdag lag hij op zijn fleecedekentje of op zijn slaapzak, het liefste in het zonnetje.
De diarree is er nog steeds en 's avonds moest hij ook weer overgeven. Gelukkig maakte mijn moeder gekookte kip met rijst voor hem.
De nacht van zaterdag op zondag laat hij me gelukkig tot zes uur slapen, maar dan moet ie echt naar buiten.

Arm mannetje

Zondag is het niet veel beter. Het liefst ligt hij op zijn kleedje in de zon. Of....op het warmtekussen dat mijn moeder speciaal voor deze gelegenheid van zolder heeft gehaald.
Arm mannetje...zijn zondagse boswandeling gaat niet door en dat terwijl hij die helemaal geweldig vindt. Nou ja, volgende week gaan we misschien wel zaterdag EN zondag wandelen.
Eerst maar even beter worden....

Nederlandse sneeuw is ook leuk!

Eerst slepen ze je mee naar Oostenrijk om daar in de sneeuw te spelen. Dan ben je goed en wel opgedroogd en dan begint het hier te sneeuwen!
Na een week van bittere kou vielen afgelopen vrijdag de eerste echte sneeuwvlokjes in onze achtertuin.
Even voor vieren besloot ik de week af te sluiten en het weekend te beginnen.
Snel naar huis, camera uit de kast, Jelle zijn jas aan....en die stond me bij de voordeur aan te kijken van: 'Kom nou!!!'
Moest ie van mij door de achterdeur! Gelukkig kan een teckel niet mopperen, maar ik zag dat koppie denken: 'Wat nou weer?" Dat was totdat hij de witte achteruin in het vizier kreeg.
Dit was leuk!
Het gevolg was een springende, gravende en onder de sneeuwkijkende teckel...en veel mooie plaatjes.

Een rood jasje?

Sneeuwkoppie

Ik vlieg......

Jelle in de sneeuw

Vrijdag waaide en sneeuwde het nog veel harder! Vanwege het weer en het feit dat er maar twee liften open waren besloten we niet te gaan skien.
In plaats daarvan kreeg Jelle zijn jas aan, namen we een fleecedeken mee en gingen met de gondel naar boven.
Helaas was er door de sneeuw en mist geen uitzicht.
Boven was het weer in 1 woord slecht! De harde wind zorgde ervoor dat de sneeuw aanvoelde als kleine scheermesjes. Jelle keek vanonder zijn fleecedeken.....brrr!


Koud!!

 Terug naar het middenstation waar het iets beter was. Hier wilde Jelle wel even in de sneeuw spelen, helaas ook hier veel wind.


Gelukkig was beneden de regen ook overgegaan in sneeuw, hier waaide het echter een stuk minder!
En dus besloot Jelle hier maar te gaan spelen. Heerlijk ravotten en sneeuwballen vangen!
Hij genoot zichtbaar!
Toen we even binnen gingen opwarmen zat meneer alweer voor de deur te zeuren dat hij naar buiten wilde.....
Tja...dat doe je dan toch maar :-)

Ik kan goed rennen in de sneeuw

Wat?! Moet je nou nog meer foto's maken?

Ja, ik kan ook heel mooi zitten!

Al met al hebben we, samen met Jelle een super leuke week gehad.
Het zal voor Jelle volgende week best weer even slikken zijn wanneer hij weer de hele dag alleen is....

De week van Jelle

Jelle vermaakt zich prima in Oostenrijk!
's Morgen doet hij de ronde als persoonlijke wekdienst. Hij loopt heel voorzichtig de nog donkere slaapkamers in om in een mum van tijd zijn prooi te springen.
Na het ontbijt vertrekken wij richting de piste en blijft hij bij mijn moeder. Vanuit het raam kijkt hij ons na om vervolgens aan zijn eigen programma te beginnen.....

Op zijn plekkie voor het raam

Dat is het moment waarin hij opzoek gaat naar zon! Ondanks of misschien wel dankzij de kou is het helder en zonnig overdag.
Jelle zoekt in een van de slaapkamers naar het lekkerste matje met de meeste zon om vervolgens te genieten! De vloerverwarming helpt ook wel :-)


De middagen zijn vrij druk. Zo was er op zondag een zeepkistenrace bij het middelstation. Samen met mijn moeder heeft hij genoten van de zon, de sneeuw en de aandacht...want ook Oostenrijkers weet hij prima om zijn vinger te winden.
Op andere dagen wordt er geluncht en gewandeld. Wanneer we dan een SMS sturen dat we in de lift zitten, worden we of opgehaald door Jelle of hij zit al voor het raam te wachten.
Iedere keer weer blij om ons allemaal te zien.
Soms lopen we daarna nog even naar het dorp, maar er zijn ook dagen dat we heerlijk binnenblijven. Dan is er vollop tijd om te spelen.
Omdat de sneeuw toch een beetje pijn doet aan zijn pootjes worden ze regelmatig gewassen in het grote bad:

In het grote bad

Rond 19.00 uur begint de wandeling naar het restaurant, een klein half uurtje lopen.
Inmiddels heeft Jelle zijn eigen vaste stekkie in het restaurant. Hij voelt er zich helemaal thuis!
 Helaas voor ons sloeg het weer aan het einde van de week om. Donderdagmiddag sloten veel liften vanwege de sneeuw en we besloten van de gelegenheid gebruik te maken om met de Zillertaler Bahn naar Mayrhofen te gaan. Voor de eerste keer in de bus en trein voor Jelle! Vanaf het beste plekkie (voor het raam) kon hij mooi de omgeving bekijken. En ook in Mayrhofen kon hij genieten van de aaa's en aaien....en Jelle? Die geniet!

Jelle op wintersport

We gaan op wintersport en Jelle mag mee!
Knuffels, jasjes, riempjes, snoepjes...alles wordt ingepakt. En die kleine heeft heel goed door dat hier iets geks aan de hand is. De konijnen en cavia's vinden hun weg richting de oppas en ineens is het wel erg stil in huis.


Rond middernacht rijden we weg. Jelle heeft zich inmiddels geinstalleerd in zijn bench en slaapt.
We wisselen ongeveer iedere twee uur van stuur en dat zijn de momenten waarop hij laat horen dat hij er nog is en eruit wil!
Vroeg in de morgen arriveren we in het besneeuwde Oostenrijk. Het is er niet alleen wonderlijk wit maar ook vreselijk koud. De temperaturen raken met gemak de -10 C.  Snel naar binnen!

Plakkerig wit spul zeg!

Ons appartement bestaat naast de woon- en slaapkamers over een lange gang waar Jelle lekker kan rennen. Daarnaast is er een groot terras/ balkon dat hem ook wel bevalt.


Later die dag worden er boodschappen gedaan. Ik trek Jelle zijn jas aan en we wandelen het dorp in richting de supermarkt. Lopen gaat wel, maar zodra we stilstaan is het toch wel erg koud voor mijn mannetje. Hij rilt als een rietje :-) Al gauw zit hij op mijn arm en kruipt lekker dicht tegen me aan.


's Avonds gaat mijn mannetje mee naar ons favouriete restaurant. We leggen een fleecekleedje en een speeltje op de bank, maar meneer is al snel in dromenland.

Niet storen!

We zijn allemaal moe en het is dan ook al vrij snel stil en donker in ons appartement.