zondag 30 september 2012

Zaterdag 8 september: Alles hatt ein Ende....

De laatste keer samen wakker worden in Garmisch, de laatste keer broodjes halen, de laatste keer voetballen in de kamer...we gaan naar huis!
Iets na tienen laten we Garmisch-Partenkirchen achter ons.
We hebben een mooie vakantie gehad en veel gezien en gedaan.

Na twee uur begint Jelle te piepen. Wat is dat nu? Normaal ploft ie in zijn bench en hoor je hem heel de rit niet meer. Maar hij blijft piepen, hij wil eruit, zou die???
We stoppen om te kijken wat er aan de hand is, op die manier kunnen we meteen van stuur wisselen en iets eten.
Al snel blijkt dat er inderdaad iets in de weg zat.
Opgelucht kunnen we onze reis voortzetten..Jelle languit in zijn bench.
Tegen de avond rijden we de grens met Nederland over. Vanavond slapen we in ons eigen bed en mandje.

Oost, west, eigen mand best!

zaterdag 29 september 2012

Vrijdag 7 september: Garmisch-Partenkirchen

Het is alweer de laatste dag vandaag.
Nadat we de gehele week naar verschillende plaatsen zijn geweest blijven we vandaag in Garmisch-Partenkirchen dat een mooi centrum heeft.
Maar niet...zonder dat we verse broodjes gehaald hebben. Inmiddels kent de winkelbediende ons al.

'We rijden nogmaals richting het Olympisch stadion. Gisteren hebben we al even gekeken maar toen was mams er niet bij.
Daarna een blik op de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland.
Heel de week leek Garmisch-Partenkirchen op een dorp dat net zo goed in Nederland had kunnen liggen. Waar de brochures reppen over de ligging tussen de bergen, hadden wij door de laag hangende bewolking nog geen berg gezien. Vandaag is het ook in Garmisch heerlijk en helder weer en zien we dus eindelijk de bergen.
Het is mogelijk met de trein en twee kabelbanen richting de Zugspitze te gaan. Het is druk bij het station en we moeten keuzes maken.
De tocht naar de Zugpitze laten we aan ons voorbij gaan.
De Zugspitze

We laten ons verwennen in de konditorei. Nou ja, wij...al voor we besteld hebben komt er een dienblad met een bak water voor onze kleine vriend aan.
Daarna lopen we richting het centrum, het weer is prachtig!
Er volgt een relaxte middag waarin we een beetje shoppen en genieten op het terras.
Jummie, water direct uit de tap!

Vandaag eten we voor de laatste keer in ons favouriete restaurant. Morgen gaan we weer richting Nederland.

vrijdag 28 september 2012

Donderdag 6 september: Partnachklamm

Het is alweer donderdag! De week vliegt voorbij.
Het heeft vannacht geregend en het is nog niet helemaal droog.
Toch gaan we samen naar de bakker, verse broodjes halen.

Na het ochtend ritueel staat een wandeling in de Partnachklamm op de agenda.
gelukkig klaart het weer op en is het droog tegen de tijd dat we gaan.
We rijden met de auto naar het olympisch stadion, daar waar op nieuwjaarsdag het skischans springen plaats vindt. Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de klamm. Dit is nog een klein half uurtje lopen, maar onderweg komen we nog langs een restaurantje een een oude gondelbaan.
Langs de klamm loopt een smal, afgezet paadje door ongeveer 10 tunnels. Zodra we binnen zijn hoor je het gedender van het water. Het is ook overal nat en op sommige plaatsen drupt het water als regen naar beneden.
Mijn stoere teckel is ineens niet meer zo stoer en loopt alleen heel dicht tegen de bergwand. Dit levert leuke situaties op wanneer we mensen willen passeren, het moet op 'zijn engels' omdat mijn teckel echt niet van plan is ver van de bergwand te wijken. "O look, the little dog is scared.", "aaaa, der kleine hat Angst'......iedereen heeft met hem te doen.
Aan het einde van de klamm zijn er een paar kleine watervalletjes en is het een stuk rustiger. Het stoere in Jelle neemt weer de overhand.
Hij loopt in het water, drinkt bij de waterval en rent op en neer.

Aan het einde van de klamm

Maar...we moeten ook weer terug door de klamm!
Nou, dat maakt meneer helemaal niets uit. Hij is niet bang hoor! Dapper stapt hij de weg terug. Nu en dan gluurt hij zelfs over de rand heen.
Een heel andere soort teckel dan zojuist. Nu moet ik de riem bij het maken van een foto toch echt even overgeven omdat ik bang ben dat ik meneer anders uit het water moet vissen.

Het is er prachtig!

"Niet bang zijn, er gebeurd niets. Kijk dat kleine hondje loopt hier toch ook gewoon." Ze moetsen eens weten!
Na de wandeling terug denken we even aan de inwendige mens en hond en maken we gebruik van een terrasje.
Vervolgens nemen we een snel kijkje bij het Olympisch stadion dat eigenlijk morgen op de agenda staat. Maar onder het mom van "Nu we er toch zijn" een sneak preview.
Hoe zo kijken? Het gaat toch om die schans?


Dan wordt het tijd om mams op te zoeken die het avontuur van de Partnachklamm aan zich voorbij heeft laten gaan.
De avond verloopt zoals de meeste anderen, eerst lekker eten in ons favouriete restaurant en daarna heerlijk slapen.
En slapen doet mijn kleine teckel als een roos vanavond.

woensdag 26 september 2012

Woensdag 5 september: Oberammergau

Zo, 8 uur dus dat betekent samen met Teckel Jelle broodjes halen.....of toch niet.
Mijn mannetje heeft een plekje gevonden op het grote bed en is niet van plan dit op korte termijn te verlaten.
Twee donkere, waterige oogjes kijken me aan en meneer slaakt nog maar eens een diepe zucht. Een teckelleven gaat niet over rozen!
Dat betekent dat ik de gang naar de bakker vandaag alleen maak. Gelukkig weet ik de weg!

Na een toch wel vermoeiende dag gisteren besluiten we vandaag een beetje rustig aan te doen en gaan we richting Oberammergau.
Dit dorp staat niet alleen bekent om zijn glaskunst en houtsnijwerk, maar ook om de passiespelen.Iedere 10 jaar voert de bevolking (2000 personen) hier het passiespel op als dank aan God omdat hij hen behoedde voor de pest.
Daarnaast zijn in het dorp de huizen rijkelijk beschildert. Zo is er een roodkapjes, hans en grietje en geitjes huis.
We brengen de dag door met het kijken in de winkeltjes en het bezichtigen van het passiespeltheater. In Oberammergau is genoeg te zien en te doen, ook voor Jelle die toch weer enkele vrienden scoort.
Zo wordt er wederom voor therapiehond gespeelt (teckels zijn inmiddels zeldzaam in Duitsland) en komt hij ook enkele andere honden tegen waar even lekker mee gestoeid kan worden.
Het roodkapje huis


In de namiddag rijden we terug en leggen we even aan bij een konditorei om de hoek. Jelle is van harte welkom. Het smaakt ons en Jelle geniet van het heerlijke tapijt in de konditorei, het slaapt zo lekker......

Ook vanavond kruipt meneer diep onder zijn dekentje en droomt van teckelavonturen.....



donderdag 20 september 2012

Maandag 3 september: Innsbruck

Ook vandaag lag er om 8.00 uur weer een belangrijke taak voor teckel Jelle, broodjes halen. Aangezien hij een vrij drukke weg moet oversteken, loop ik ook vandaag even met hem mee :-)

Op het programma staat vandaag een bezoek aan de hoofdstad van het Oostenrijkse Tirol, Innsbruck. We rijden binnen een uur via een steile weg richting de stad.
Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de stad.
Hier zien we het gouden dak. Deze erker werd gebouwd door de keizer ter ere van zijn huwelijk. Daarnaast lopen we door de Maria Theresia strasse en bekijken de vele winkeltjes. De winkeltjes interesseren Jelle totaal niet, wel doet hij zijn uiterste best om een van de vele duiven te pakken, maar ze zijn hem te snel af.
Uiteindelijk nemen we plaats op een terras vlakbij het Gouden dak waar we een heerlijk ijsje eten. Ondertussen probeert Jelle een van de berenvelletjes in de stoel te vermoorden.
Geweldig hoor, een goud dak!

Op de terugweg naar de auto lopen we nog een stukje langs de Inn, de rivier die Innsbruck zijn naam gaf. Dan gaan we terug richting het huisje. De steile weg naar beneden nemen we nu omhoog.
De auto doet vreemd, maakt toeren alsof we ieder moment kunnen opstijgen terwijl we nauwelijks vooruit komen....achteraf waarschijnlijk iets met de koppelingsplaten.
Teckel Jelle merkt er helemaal niets van, die ligt heerlijk in zijn bench te maffen.

Thuisgekomen moet er natuurlijk even gevoetbald worden. Jelle rent als een bezetene door het huis, de bal vlak aan zijn neus. Eenmaal uitgeput van het spelen ploft hij neer in mijn slaapkamer en begint hier een bullepees te verslinden.
Fijn, want daardoor is hij 's avonds zo mak als een lammetje tijdens het eten.

En euh..tja, de aanhouder wint. Vandaag zet ik de mand aan het voeteneinde van het bed. Geen nachtelijke escapades voor mij meer, Jelle slaapt bij mij op de kamer. De deur open zodat hij in de ochtend kan verkassen naar de slaapkamer van mijn ouders. Ach...het is vakantie en ik heb een goede nachtrust!
I'm recharging!



Dinsdag 4 september: Neuschwanstein & Hohenschwangau



Wat een rustige nacht!
Natuurlijk hoorde ik meneer vanacht wel een aantal keren draaien in zijn mandje, maar buiten de droomblafjes om heb ik hem niet gehoord!
Ons vaste ritueel, broodjes halen. Al ging dat niet van harte omdat meneer zich heerlijk had genesteld op....bed! (niet die van mij hoor).

Vandaag gaan we via Oostenrijk naar Hohenschwangau.
Waarschijnlijk kent bijna niemand dat, misschien zegt velen de naam Neuschwanstein ook niets, totdat er een plaatje verschijnt van Duitslands bekenste kasteel.

Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we richting het centrum dat in totaal waarschijnlijk uit niet meer dan 15 gebouwen bestaat. De helft hiervan heeft overigens een souvenierswinkel, dus ook hier geen gebrek aan meuk.
In Hohenschwangau staan twee kastelen. Het meest bekende (Neuschwanstein) is gebouwd door Koning Ludwig II ook wel de gekke koning genoemd. Hij was ook de eigenaar van het eerder bezochten Linderhof. Deze koning stierf op mysterieuze wijze nadat hij onder curatele was gesteld. Hij groeide op in het andere kasteel (Hohenschwanau) dat van zijn vader was. De kastelen doen het goed bij de toeristen, het is druk bij het ticketcentrum.
Teckel Jelle mag niet mee het kasteel in. Aangezien er teveel vrijwilligers zijn om met hem buiten te blijven besluiten we de rondleidingen over te slaan.
Wel beginnen we aan de klim naar het kasteel.
Je kunt jezelf met een koets of shuttle bus naar het kasteel laten brengen, wij besluiten de wandeling van 30 minuten te doen.
Het is warm maar Jelle loopt gestaag door. Af en toe blaft hij even naar de koetsen die langs komen, of is het naar de mensen die erin zitten?
Jelle is een attractie op zich, mensen roepen ooo en aaa als ze dat kleine teckeltje vol goede moed de berg op zien gaan. De Aziaten maken foto's van hem alsof ze nog nooit een hond hebben gezien (in ieders geval vast niet zo'n mooie).
We stoppen zo nu en dan om even te rusten en Jelle te laten drinken. Halverwege ondekt hij een bergbeekje dat wel erg lekker water heeft. Iemand wil hem een bakje water aanbieden, maar deze stoere teckel drinkt gewoon uit het stroompje hoor!

Boven aangekomen kijken we rond en maken we foto's. Jelle vind het saai en gaat in zijn bekende teckelstand liggen, op zijn rug met zijn poten omhoog. Meteen heeft hij de kijkers en lachers op zijn hand. That's my daxie!
We genieten van het uitzicht, de mensen drinken wat en besluiten terug richting het dorp te lopen. Van daaruit maken we een klim naar het andere, gele, kasteel.
De weg bestaat uit veel trappen dus besluiten we Jelle te dragen. Op andere delen loopt er een helling naast de trap waardoor Jelle naast de trappen mee omhoog kan lopen.

Een plaatje!

 

Ook hier bekijken we het uitzicht en maken we foto's. Jelle grijpt zijn kans en probeert even te ontspannen....languit op de meest onmogelijke plaats natuurlijk!
Is het nou klaar met die foto's?


De terugweg voert ons door de bossen en langs een zee. Dat spreekt meneer weer aan.
Ook de paardenpoep onderweg kan zijn goedkeuring wegdragen en ik moet veel moeite doen om te voorkomen dat hij die nuttigt.

Nou, nog eentje dan! Maar ik kijk lekker niet!


Uiteraard wordt er nog even aan de innerlijke mens gedacht. (Aan de innerlijke hond denken we continu). En dan is het alweer tijd om via Oostenrijk weer terug te rijden naar ons opttrekje en favouriete restaurant in Garmisch en Partenkirchen.

De nacht verloopt weer voorspoedig met een licht snurkende en blaffende teckel in mijn kamer...het zullen de indrukken wel zijn!

Zondag 2 september: Linderhof

Nadat Jelle weer heerlijk in zijn mandje is gekropen hoor ik hem niet meer tot 6 uur.
Dan hoor ik een blaf en hem uit zijn mand opspringen. Er gaat iemand naar het toilet en Jelle heeft mijn moeder allang herkend. Hij besluit de rest van de ochtend bij haar te slapen.

Om 8 uur is er werk aan de winkel! Er moeten broodjes gehaald worden en dat is onze taak.
Samen lopen we naar de bakker die ook op zondag open is. Samen is het niet alleen gezelliger, het geeft Jelle meteen de kans zijn rondje te doen.
Na het ontbijt vertrekken we richting Linderhof, een van de kastelen van koning Ludwig de II. Later deze week zullen we er nog een bezoeken.

Al direct na het uitstappen begint het al. Een Australisch echtpaar en vrienden reizen vijf weken rond en moesten hun teckel thuis laten. Jelle ondergaat alle oehs en aahhs aaitjes en knuffels gelaten. Hij weet inmiddels hoe het werkt. Vorig jaar in het Zwarte Woud had hij ook therapeutische sessies waarbij hij zich liet aaien door toeristen die hun vriendje thuis hadden moeten laten.

Uiteindelijk komen we toch boven bij de kassa's aan. Doen we een rondleiding door het kasteel?
Als ik de hond draag mag hij mee het kasteel in en we besluiten dit te doen.
Niet veel later staan we in de rij bij wat een grote witte villa lijkt. Ervoor ligt een grote vijver met een gouden beeld en een fontein die wel 30 meter hoog spuit.
In het kasteel lijkt alles met goud bekleed te zijn. En wat een stof! Een goede schoonmaakbeurt is hier wel op zijn plaats!
Het is heet binnen, maar Jelle gedraagt zich keurig. Pas bij de laatste zaal lijkt hij het beu te worden en ik vermaak hem met een blaasspelletje. Dat is niets anders dan zachtjes op zijn snuit blazen, hij vind het geweldig!

Vervolgens vermaken we ons in het grote park. We maken foto's bij de watervallen en brengen nog een bezoek aan de grot. Laat in de middag leggen we aan op een terrasje in de buurt want voor Jelle heb ik een fles water bij me, maar ook de mensen krijgen dorst.

Op de terugweg naar Garmisch maken we een stop bij het klooster van Ettal.
De kloosterkerk is rijkelijk versierd. Ook hier is er veel goud gebruikt, maar er is een stuk minder stof hier :-)
Even bijkomen van al die prach en praal

Tegen vijf uur zijn we in ons huisje zodat we nog even kunnen voetballen. Vandaag gaan we op zoek naar een ander restaurant en dat vinden we vrij snel. Jelle maakt weinig van het diner mee aangezien hij heerlijk slaapt.

Ook vanavond begint het slaapavontuur in de woonkamer. Het kost me al meer moeite dan gisteren om hem in zijn mand te krijgen. Hij snuffelt en krabt aan de slaapkamerdeur van mijn ouders om er zeker van te zijn dat ze slapen. Vervolgens kruipt hij dan toch onder zijn dekentje.

Om drie uur ben ik wakker, was dat een blaf? Ja, want even later hoor ik er weer een.
Nou deze teckel zal mij niet hebben, laat maar blaffen. Blaf, stilte (ha hij slaapt weer), blaf (nee toch niet), stilte (zie je wel de aanhouder wint), blaf (arghh), stilte (zo nu ga ik ook weer lekker slapen), blaf (weer wakker!), stilte (dommel), blaf......even later staat de mand weer op mijn kamer en ligt een gelukkige teckel me aan te staren voordat zijn oogjes weer dichtvallen, even later ligt meneer heerlijk op zijn rug.
Zo nog gauw even slapen voor het weer ochtend is!

maandag 17 september 2012

Op weg naar Beieren

De vrijdag verliep al anders dan normaal, Teckel Jelle voelde echt wel dat er iets 'anders' was.
Zo werden er geen boodschappen gedaan en het laatste rondje liepen we al om half 10.
Om 10 uur was het stil in huis, zelfs Jelle had zijn mandje opgezocht......rust.

Nou ja, tot 2 uur dan. Er kwam een verfrommelde zichtbaar vermoeide Jelle vanonder zijn deken gekropen.....wat nu weer?
Nog even een snelle plasronde en de auto in...met het navigatiesysteem ingesteld op Garmisch Partenkirchen in de Beierse alpen.
Zodra de bench afgedekt is (Jelle houdt niet van voorbij flitsende lampjes) ligt Jelle onderuit...

Uiteraard wordt er onderweg even gestopt voor een drank en plaspauze.
In het wegrestaurant zit Jelle trots om zich heen te kijken: "Deze teckel gaat op vakantie!".
De reis verloopt voorspoedig tot het moment waarop we de grens met Oostenrijk over moeten steken. File....met ruim twee uur vertraging komen we rond 15.00 uur in Garmisch Partenkirchen.
We halen de sleutel van het huisje en verkennen de boel. Een mooi ruim huisje met een afgezette tuin. Jelle voelt zich meteen thuis!
Mijn slaapkamer is favoriet bij Jelle aangezien dit de enige kamer met vloerbedekking is. Al snel ligt de vloer bezaait met speeltjes.

De rest van de middag brengen we door met het doen van boodschappen en het verkennen van de omgeving.
Tijdens het boodschappen doen scoor ik een voetbal, dat wordt spelen deze week!
Daarna is het tijd voor het eten en gaan we opzoek naar een restaurant.
Gelukkig is ook Beieren heel hondvriendelijk en vinden we al snel een restaurant waar we lekker kunnen eten.

Als het 's avonds bedtijd is, zet ik de mand van Jelle in de woonkamer.
Wanneer de slaapkamers afgesloten zijn kan meneer nog prima door de woonkamer, gang en keuken scharrelen. Jelle kruipt in zijn mand en is zo in dromenland, ik volg zelf niet veel later.
Om 4 uur wordt ik gewekt door een gekweld blafje, en nog een en nog een...toch maar even gaan kijken.
De mand staat nog steeds op zijn plaats, maar geen Jelle. Die zit iets verderop in de woonkamer op zijn kleed met een zielig koppie te kijken. Als hij me ziet kruipt hij op schoot alsof hij wil zeggen: "Ik was je kwijt en ik wist ook niet waar je was..."
Ik maak het mandje opnieuw op en meneer neemt plaats, stop hem nog eens lekker in en loop terug naar mijn kamer....voordat ik in mijn kamer ben zit meneer er ook :-)
Te moe en slaperig om tegen al teveel teckelstreken in te gaan loop ik terug naar de woonkamer en pak de mand. Deze zet ik aan de achterkant van het bed op de grond. Met een 'oke en nu knoopjes dicht en slapen' stuur ik Jelle zijn mand in. Hij gehoorzaamt gewillig en kruipt onder zijn dekentje, schuifelt nog een beetje tot hij goed ligt, geeft een diepe zucht en kijkt me aan: "Lekker he, zo samen op vakantie".
Ben benieuwd of we deze week nog meer slaapacties gaan krijgen......
De vloerbedekking is goed gekeurd

Daar is ie weer!

Het is even stil geweest rondom Teckel Jelle.
Dat is niet omdat hij niets meer meemaakt, hij had het gewoon even heel druk!
Maar de komende dagen zullen er meerdere blogs verschijnen...om alvast een tipje van de sluier op te lichten...Teckel Jelle is onder andere op vakantie geweest en daar heeft hij best wat gezien en gedaan!