De teckeljacht

Nee, nee ik ben niet op zoek naar nog een teckel.
Hoewel ik er stiekum wel eens over denk, moet ik ook praktisch blijven. Er is mijn huis simpelweg niet voldoende behang om nog een teckel achter te plakken :-)

Zondag 2 juni had de teckelclub een aanlegtest georganiseerd. Uit de verhalen kon ik opmaken dat zoiets ontzettend leuk is en toen de aanmeldingsformulieren binnen kwamen heb ik ons maar meteen opgegeven.

We arriveerde zondag in Klundert. Na de lezingen en de lunch mochten de teckels in de praktijk gaan werken.
Het weer zat heel erg mee, het was prachtig!
In sessie 1 moesten Jelle en ik richting een muurtje lopen. Achter dat muurtje zaten twee (opgezette) vossen. De bedoeling van het geheel is dat je op het muurtje afloopt, je hond schrikt, zich hersteld en vervolgens gaat blaffen.
Maarja dat is theorie.
Bij ons ging het (natuurlijk) net iets anders...
We liepen op het muurtje af, Jelle schrok en deinsde terug, om meteen weer vooruit te lopen en tegen het dichtsbijzijnde bosje te plassen.
De meneer met de opgezette vossen probeerde nog indruk te maken door ze te laten bewegen, maar Jelle keek me aan met een snoet van: 'Ja, en?? Wat moeten die gekke opgezette beesten hier?"
Oke, deze teckel is dus vooral nuchter!

Een andere teckel

Sessie 2, snuffelen om te zien of een bouw (het hol van de vos) bewoond is.
Snuffel, snuffel en Jelle zat al bijna in buis 2, die dus!
Zit er dan toch wat jachtinstinct in mijn teckel?


Alweer paps met een andere hond

Sessie 3, de zweetproef. Op het startpunt was (zogenaamd) een dier aangeschoten en vervolgens was er bloedspoor door hoog grasuitgezet. Hier en daar een plaats met extra bloed. Hierbij is het idee dat de hond zijn neus gebruikt en het bloedspoor volgt om vervolgens bij de prooi uit te komen.
Hard werken voor mijn kleine mannetje, je zag zijn neusspiegel alle kanten op gaan. Je zag nog net niet de radartjes in zijn kleine koppie draaien.
Maar...het lukte hem! Af en toe raaktte hij even van het spoor af, maar hij wist het feilloos weer op te pakken. Aha, weer een beetje jachthond.

Sessie 4, de bouw. In de grond waren enkele tunnels gegraven. Hier werd een touwtje met vossenbontje door heen getrokken. Deze tunnels zijn ienieminie vergeleken met de behendigheidstunnels! De hond kruipt er als het ware doorheen.
Maar geen tunnel tegek voor mijn monster. De rechte tunnel was een makkie en dus mocht hij door naar de tunnel met de haakse hoek....ook leuk. Vervolgens een tunnel meteen bocht erin. Jelle verdween door de ingang, liet ons even in spanning...maar kwam toen trots als pauw naar buiten !

Jelle! Waar ben je?

Na al deze oefeningen had de organisatie nog een kleine prijsuitreiking. En wat schetst mijn verbazing, dat kleine monster van mij haalt gewoon de derde prijs! En dat terwijl hij nog nooit iets met jacht gedaan had.
En daarbij mocht hij ook als een van de vijf honden de grote bouw proberen.
Nu, ik had nog nooit van grote bouw gehoord. En had dan ook geen idee wat ik me ervan voor moest stellen.
Het bleek een tunnel van dertig meter onder de grond te zijn. Hier en daar waren kliko's ingegraven zodat de hond er eventueel tussendoor uitgehaald kon worden door het openen van de deksel. Verder waren er in de deksel touwtjes gemaakt zodat bovengronds gevolgd kan worden waar de hond zit.

Jelle 2 jaar!

Vandaag is de grote dag, vandaag wordt mijn kleine ventje 2 jaar.
Wat is de tijd snel gegaan. Als ik zo even door de blog heen lees, zie ik dat we samen al superveel beleefd hebbben....maar twee jaar alweer!
Zou Jelle dan eindelijk volwassen worden?

De afgelopen tijd is zijn gedrag wel wat (positief) veranderd.
Sinds drie weken snapt hij dat het bij de behendigheid de bedoeling is om met mij mee te lopen. Sterker nog hij loopt nu bijna heel het parcours los!
Een hele vooruitgang voor een teckel die al afgeleid was door een langsvliegend insectje.
Hij wordt ook wat rustiger, kan heerlijk languit over zijn mand liggen of lekker opgerold op een kleedje.
Gelukkig niet te rustig. Meneer kiest nog graag lange wandelingen uit, voetbalt als een echte prof en houdt van een potje stoeien.
Ook de teckelstreken zitten er nog ruimschoots in.
Wanneer ik even de (volgens Jelle) verkeerde kant op loop tijdens onze wandelingen gaat de handrem erop en hangt meneer in zijn halsband. Heeft hij geen zin om een bepaalde kant op de gaan dan zit er ineens 6 kilo beton aan mijn lijn :-)

Maar vandaag is het feest. Meneer heeft vanochtend zelf zijn wandelroute mogen bepalen en straks ga ik een leuk cadeau voor hem ophalen.
Ik hoop dat er nog heel veel verjaardagen mogen volgen.........