White Christmas...bijna dan

We waren er voor gewaarschuwd en een gewaarschuwd mens zou voor twee moeten tellen. Maar toen ik zaterdagochtend de gordijnen opende had ik toch een momentje van...Huh???

Wondere witte wereld

Het sneeuwde en niet zo'n beetje ook. Snel aankleden, knuffelen met Jelle en de jassen aan. Ja, ook Jelle moest zijn jas aan. Een koude buik staat bij Jelle altijd garant voor een paar daagjes hangerigheid.

Heerlijk in de sneeuw

Het liefst happend naar sneeuwballen

Wat was het lastig om meneer weer binnen te krijgen. Maar na ruim een uur buiten is het toch heerlijk om binnen even op te warmen...overigens zijn we nog wel zo'n vier keer buiten gaan spelen die dag :-)

Ben ik al droog? Kan ik weer naar buiten?

 

Hondenweer.....

Ik moet zeggen dat ik de laatste dagen niet altijd even makkelijk wakker wordt.
Het helpt al helemaal niet wanneer ik de regen tegen mijn slaapkamerraam hoor slaan en de wind buiten hoor denderen.
Als ik dan toch met enige moeite op ben gestaan en aangekleed ben, komt het volgende obstakel.....Teckel Jelle wakker maken!!


Goedemorgen vriendje!

Zo kijk ik tegen de bench aan

Niets! Geen kwispelend staartje, geen zucht, gewoon niets........
Even met mijn hand zachtjes zoeken of er wel een teckel in die bench ligt.....

Wat is er????

Aha.....iets gevonden wat erg veel weg heeft van een Teckel neus!!

Kom je eruit? We moeten gaan wandelen......

Kun je niet alleen wandelen? Moet ik echt mee??

Zucht.....bijna vakantie....kan mijn teckel eindelijk eens uitslapen.....

Dag 1: Maar weer eens richting Duitsland

Hij weet het gewoon....al enkele dagen voor vertrek wijkt Jelle niet meer van mijn zijde.
Bij thuiskomst wordt ik extra enthousiast begroet en af en toe kruipt hij onder tafel en slaat mij handelingen gade.

Dit jaar stond het Beierse Woud op de vakantieplanning. Na een reis van ongeveer 9 uur kwamen we aan in het toeristische dorpje Bodenmais.

De eerste dag besloten richting Silberberg, de plaatselijke berg, te rijden. Hier was een roddelbahn, een speeltuin en een kabelbaan naar de top.
Vanuit de kabelbaan is het een stukje lopen naar een fantastisch uitzicht op het dorp en de omgeving. Met een beetje klauterwerk is zelf het kruis op de top te bereiken.

Uitzicht op Bodenmais

De top van de Silberberg

Hier is Jelle in zijn element..wandelen en klauteren is het liefste wat meneer doet. We hadden het geluk dat het weer super was. Maar dit betekende ook dat het behoorlijk warm werd. Gelukkig vond Jelle nog een stukje schaduw.

Na de klautertocht gingen we met de kabelbaan weer naar beneden. Hoewel Jelle al geregeld met de gondelbaan naar boven is geweest, was zo'n stoeltjeslift een hele nieuwe ervaring. Het duurde even voordat hij door had dat het echt niet nodig is naar ieder stoeltje te blaffen......
Om het dorp te verkennen besloten we een rondrit te maken met de Bimmelbahn. Deze rijdt langs de meest toeristische plekken en onderweg wordt er ook nog wat extra informatie over het dorp en de omgeving gegeven.

Als kleine teckel heb je dan veel te kijken. Na de rondrit besloten we terug te gaan naar ons appartement om op te frissen en daarna heerlijk te gaan eten.

Gevloerd door een wesp!

Teckel Jelle beleeft heel wat avonturen, maar het avontuur van zondag zal ik niet snel vergeten....

31 augustus 2014 begon niet zoals een gewone zondag. Dat komt omdat op een gewone zondag de wekker niet om  7 uur gaat!
Maar deze zondag begon het behendig bewegen en spel speciaal voor teckels weer.
Daar starten we met opbouwen om 9.30 uur, het is in Rucphen en we willen van te voren ook nog eten en wandelen.
Jella had er echt moeite mee deze zondag. Langzaam kwam zijn teckelsnuit onder het fleecedeken vandaan, eerst 1 oog om er zeker van te zijn dat ik er echt stond. Daarna langzaam aan de rest van zijn snoet en teckellijf.
Na een hele hoop gerek, gestrek en gegaap konden we aan de wandeling beginnen.
Daarna richting Rucphen.......

Er werden twee parcourtjes opgebouwd en de teckels begonnen aan het rondje gehoorzaamheid. Helaas sliepen de oren van Jelle nog en had hij niet echt zin in luisteren. We besloten even van begeleider te wisselen. Jelle ging met mijn vader het parcours lopen zodat ik me kon richten op mijn groepje.
De training ging goed en tijdens de groepswissel hadden we even pauze.

Jelle mocht spelen met Juul een teckelpup van 8 maanden. Wat een lol, twee rollebollende teckels over het veld. Totdat het gekrijs van een speenvarken alles overheerste......
Er was alleen in geen velden of wegen een speenvarken te vinden! Ik dacht dat Jelle kleine teckel Juul pijn had gedaan, maar een snelle inspectie leerde dat Jelle zo aan het gillen was.
Jelle liep met opgetrokken poot en tussen de zoolkussentjes was een wesp te zien.
Aanraken mocht niet want hij beet in het wilde weg, wat had dat beestje pijn!
Snel geprobeerd de poot in het water te houden en toen dat niet goed lukte de bak water over het beestje gekieperd.
Toen begonnen de adviezen binnen te stromen:
'Je moet de angel verwijderen en je moet steek uitzuigen', makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe kom je tussen die voetzooltjes wanneer je eigen hond je zowat aanvalt?
'Laat hem maar even, het gaat zo weer beter.' leek me het beste advies en ik besloot Jelle even zijn gang te laten gaan.
Aan de poot likken, zielig hinkelen...en toen ging hij liggen......en bleef liggen.....
Zijn pootje leek wel drie keer zo dik als normaal. Een zachte aai over zijn koppie mocht, maar het koppie werd niet opgetild. Hij zocht me met zijn ogen, maar had blijkbaar het idee opgepakt om maar niet meer te bewegen.
Alarmbellen gingen rinkelen...ik zou toch niet hier en nu mijn teckeltje verliezen?
Mijn dierenarts gebeld. Die vertelde dat de hoeveelheid gif van een wesp niet dodelijk is, maar dat er wel een allergische reactie kan optreden. Samen besloten dat het goed was een bezoek aan de dierenarts te brengen, maar ook dat mijn dierenarts toch echt te ver weg zat (ruim 45 minuten rijden).
Toen ik in het rond riep waar de dichtsbijzijnde dierenarts zat kreeg ik al snel een nummer van de dierenarts in Roosendaal.
De assistente overlegde en we mochten meteen komen.
Ik werd in een auto gezet met Jelle als een zielig hoopje in babyhouding op mijn schoot.
Er zat nog leven in zijn oogjes en zijn tandvlees was nog rood, wat een opluchting!

Bij de dierenarts konden we vrijwel meteen doorlopen. Inmiddels kwam er al iets meer leven in mijn kleine teckel. De dierenarts bekeek en bevoelde zijn pootje (we hadden hem voor de zekerheid wel een snoetje gegeven). Het pootje was behoorlijk dik, maar omdat het zo snel zo dik was geworden werd een breuk uitgesloten. Het verhaal met de wesp leek aannemelijker.
Nadat zijn hartje gecontroleerd was kreeg meneer een injectie in de bloedbaan van de gezonde poot.
Wat mij betreft een wondermiddel want hij knapte zienderogen op!!
Een stuk vrolijker reden we terug richting de hondenclub om het verhaal te vertellen en Jelle te laten showen met zijn poot.

Thuis ging het hinken op 1 pootje al snel over in ongemakkelijk lopen en later in gewoon lopen.
De rest van de dag heeft meneer vooral slapend doorgebracht. Af en toe werd hij wakker om iets lekkers te eten.

Even in de zon met het verbandje nog om zijn poot

Na twee dagen is het pootje weer normaal en is ook teckel Jelle niet echt meer iets te merken.
Nog wel even de eigen dierenarts gebeld, want stel je voor dat dit weer gebeurd. Je zou maar in het buitenland zitten!
Helaas zit er voor mij niets anders op dan mijn Duits op te veizelen met:
"Mijn hond heeft een allergische reactie op een wespensteek' een hondenversie van een epi-pen of iets dergelijks blijkt er niet te zijn.
Nu maar hopen dat die zwart gele beestjes mijn mannetje met rust laten.....

Wederom een uitje naar Duitsland

In juni was het weer raak...we vertrokken alweer richting Saksen.
Een tussendoor vakantie zeg maar, omdat het anders nog best ver weg is tot september.
Deze keer verbleven we in Ehrenfriedersdorf waar we een gezellig appartementje hadden.

Zo gezellig dat ik me binnen enkele minuten al heerlijk thuis voelde en genoot van mijn bullepees.
Overigens was er deze keer nog een hondje in het gezelschap, de buren hadden Chihuhua mee: Charlie.
Chalie en Jelle zijn niet de grootste vrienden, maar gaan goed met elkaar om.
En tja als de Chihuahua op de bank mag, dan mag de teckel dat ook!

 

 

 Iedere dag gingen we op pad om iets te zien in deze mooie regio.
Als het even kan zit Jelle dan voorin zodat hij alles goed bij kan houden.

 

We hebben weer veel gezien. Zo zijn we naar Seiffen geweest, het Eisenbahn museum in Schwarzenberg, de Tinmijnen in Ehrenfriedersdorf, maar ook de Orgelpijpen in Scheibenberg.

En natuurlijk moet Jelle overal op de foto.



Wintersport in Kirchberg

Inmiddels is het alweer juli en we hebben er al weer twee vakanties opzitten.

In februari gingen we op wintersport.

Dit jaar ging de reis richting Kirchberg.

In Kirchberg had Teckel Jelle het prima naar zijn zin. Hoewel er geen begen sneeuw lagen, kon er wel lekker gewandeld worden.

Het was heerlijk weer

En van wandelen wordt je natuurlijk heel erg moe.

Na deze vakantie had Jelle een aantal maandjes om uit te rusten voordat de volgende vakantie voor de deur stond...daarover volgende keer meer.

 

 

 

Daar zijn we weer

Het is even stil geweest rondom Teckel Jelle.
Helemaal niet erg, we hebben het gewoon even druk gehad.
Nu hebben we het goede voornemen om weer regelmatig te bloggen.....

Inmiddels is de lay out van het blog aangepast zodat het weer een beetje lekker smoelt.
We wensen je veel leesplezier!

Een nieuw jaar

De jaarwisseling zit er weer op de meeste beste wensen zijn alweer uitgewisseld, maar ik heb er nog 1 over...dus...

 

De beste wensen voor iedereen!

 

Uiteraard hoop ik dat het weer een mooi jaar gaat worden, maar ik kan nu al voorspellen dat er ups en downs zullen zijn.

Het leuke van upjes is dat je ze soms zelf kan plannen.

Zo hebben we weer een mooi seizoen behendigheid voor ons liggen. Jelle blijft het lopen over toestellen en het springen zo leuk vinden. Zelfs bij het boodschappen doen kan hij het soms niet laten om toch even over het hekje te springen. En ook bij het opbouwen van de toestellen kan meneer soms niet wachten om er over heen te lopen.

Daarnaast gaan we dit jaar ook weer een aantal uitstpajes met de teckelclub ondernemen. In februari staat er een boottochtje in Heusden gepland. Niet alleen lekker dichtbij huis, maar nog leuk ook!

En we gaan dit jaar ook op wintersport. We hebben een andere bestemming dit jaar. We gaan wel naar Oostenrijk, maar naar Kirchberg. Uiteraard hopen we op mooie dagen en een wit laagje :-)