Teckel Jelle in Limburg

Maandagochtend 11.00 uur, Jelle zit met zijn koppie schuin op de mat naar me te kijken....ik pak verschillende zaken in, ook spulletjes van Jelle...wat is hier aan de hand?

De familie heeft besloten een midweek naar een huisje in Posterholt te gaan en Jelle en ik gaan mee.

Tijdens ons verblijf zullen we de kerstmarkten in Dusseldorf, Maastricht en de binnenstad van Roermond bezoeken. Omdat de weersvoorspellingen niet erg gunstig zijn heb ik voor Jelle een nieuwe jas aangeschaft. Ja, mijn hond heeft een jas aan!

Al enkele keren zijn  de weergoden ons niet gunstig gezind geweest tijdens de hondencursus. Het gevolg was een koud, verkleumd hoopje teckel dat thuis lag te rillen in zijn fleecedeken en de dagen erna spierpijn had en liep te sniffen.

Sinds meneer zijn jas heeft, trekt hij zich een stuk minder aan van kou en nattigheid. Jelle blij, ikke blij.

Helaas zat het weer niet mee deze week. Dinsdag werd Dusseldorf bezocht. Het was niet alleen koud, het was vooral nat, heel nat. Als de regen echt te erg werd, stopte ik Jelle in zijn tas zodat hij een beetje droger zat. Zodra het minder hard ging regen gaf meneer aan dat hij echt wel wilde lopen.

Hier en daar keken de mensen het hondje met de rode jas dat zo heerlijk liep te huppelen na.

Een echte bezienswaardigheid werd hij toen zijn outfit voor een winkel werd uitgebreid met een rendier diadeem.

Verschillende mensen maakten een foto van mijn mannetje. Van een Engelse dame kreeg hij na afloop zelfs een hondenkoekje. Het zou me niet verbazen als volgend jaar meerdere mensen mijn kleine Jelle met zijn  rode jas en rendier diadeem op hun kerstkaart hebben staan.

Merry Christmoose

‘s Avonds kon meneer zijn hartje ophalen voor de open haard. Lekker warm op zijn kleedje slapen.

Zijn slaapplaats voor de nacht beviel hem in het begin minder. Aangezien er ook vier cavia’s in de woonkamer sliepen moest Jelle achter de ren slapen. Nou, dat was hij niet van plan. Nog nooit heb ik hem horen huilen en/of blaffen, maar dit was genoeg voor de rest van zijn leven!

Oke, meneer mocht dus op de gang slapen, zonder ren en meteen was het stil J

Op woensdag stond Maastricht op het programma. Belachelijk dat ze deze stad aan prijzen met een kerstmarkt! Al snel hadden we deze ‘kerstmarkt’ met anderhalf kraampje bekeken, dus de stad maar in.

Ook hier regende het weer behoorlijk. Om zichzelf op te warmen besloot Jelle hier de matten en luchtgordijnen uit te testen. In bijna iedere winkel lag meneer te rollenbollen op de mat, dit tot groot vermaak van de aanwezige mensen.

Ook op donderdag in Roermond wist meneer op deze manier de aandacht te trekken. De mat bij Prada beviel hem niet, die bij Boss des te beter. En Jelle maar rollen! Verschillende winkels werden op deze manier uitgeprobeerd J Klanten of niet, Jelle genoot van zijn matmoment.

Vrijdag was het weer tijd om richting huis te rijden. Een korte stop bij een groot tuincentrum en daarna in de regen richting het noorden.

Dat mijn mannetje moe was van deze ervaring bleek wel bij thuiskomst. Rond drie uur nestelde hij zich op zijn favouriete plaats onder de salontafel van mijn moeder om vervolgens om half tien wakker te worden. ......lekker uitgerust om aan een nieuw avontuur te beginnen.

Hoor de wind waait......

Ik zat deze week te denken dat het toch echt weer eens tijd werd voor een nieuwe blog van Jelle.

Maarja, wat vertel je over alledaagse dingen? We zijn weer gaan wandelen? Logisch, met een hond.

Maar toen was het dinsdag, hondenschooldag!

Het waaide flink op ons trainingsveldje en Jelle ging heerlijk gehuld in zijn warme jas.

Na het spelen was het tijd voor de les.

We zijn druk bezig het volgen onder de knie te krijgen. Daarbij loop je met een lange lijn en volgt de hond letterlijk op de voet. Althans dat is de bedoeling.

Waar ik de vorige lessen een teckel had die nog net niet op mijn hielen geplakt zat, liep het nu allemaal wat anders.

Tijdens het wandelen kreeg ik opeens wel erg veel weerstand aan de lijn.

Meneer had er letterlijk de handrem opgegooid. Met vier poten de hakken in het gras!

Dus netjes terug en oefening opnieuw begonnen.

Even later weer weerstand aan de lijn.

Nu bleek ik mijn teckel op zijn rug over het gras aan het slepen te zijn!!!

Dan maar een zit en lig oefening. ‘Jelle zit!’ en ja hoor, daar lag meneer languit in het gras.

‘Nee, sit!’ en hoppa op zijn rug!

Dan maar weer lopen........

‘Sit en wacht!’ en voor ik goed en wel een stap opzij kon zetten was meneer al richting andere kant van het veld aan het lopen.

‘Af’ dan, ‘Nee, dat is niet op je rug gaan liggen....’

In gedachten al een advertentie voor marktplaats aan het opzetten (echt niet J), keek ik moedeloos om me heen.

En wat bleek...alle honden liepen te draken!

De ene dacht dat ‘sit’ toch echt betekende dat je tegen je baas op moest springen.

De andere liep tijdens het volgen te happen naar de staart van zijn voorbijganger.

Een andere cursist probeerde met weinig resultaat haar 30 kilo zware ‘pup’ in bedwang te houden.

En weer een ander was door zijn snoepjes heen omdat alleen dan de hond nog enigzins aandacht had.

Wat hebben we geleerd deze les:

Door de wind komen commando’s niet altijd even goed bij die flaporen aan!

Ik ben best een geduldig persoon, maar ook bij mij komt de bodem weleens in zicht!

Nu bleek meneer ’s avonds na de cursus niet eens moe! Normaal kruipt hij heerlijk op schoot en gaat slapen, vanavond bleef hij maar spelen.

Gelukkig ging hij rustig naar de bench. Tegenwoordig blijft de bench ’s nachts open en zet ik er voor de vorm het rennetje omheen. Niet afgesloten, hij komt er toch nooit uit.

Voel je hem al aankomen?

Normaal gesproken heeft hij de grootste moeite om ’s morgen zijn bench uit te komen, nog net iets langer blijven liggen, veel kreunen, rekken en strekken. Vanochtend hoorde ik tijdens het aankleden zijn belletje al, een teken dat hij wakker was.

Dus toog ik richting keuken en deed de deur open.

En daar zat meneer, prins heerlijk voor de deur op de mat te wachten tot ik kwam.

Vanavond het rennetje toch maar even dicht doen!

Het gaat goed met Teckel Jelle

Het is al even geleden dat Teckel Jelle van zich liet horen.
Dat betekent niet dat er niets meer te doen is in zijn kleine teckel leven.
Nu de dagen korter worden is het 's avonds vroeger donker en dat was toch wel even wennen.
Moet je ineens in het donker gaan wandelen. Aangezien niet alle wegen hier even goed verlicht zijn, is dat wel eens eng! Ga je van een goed verlicht fietspad ineens een donkere landbouwweg op....dat gaat dus niet altijd even vlot.


Inmiddels is meneer ook begonnen aan het vervolg van de puppycursus, de gehoorzame huishond.
Hij vindt het leuk! Iedere keer als we uit de auto stappen bij de trainingslocatie, gaat zijn neus de lucht in en wordt hij helemaal enthousiast. Nouja, als het niet regent dan. En ook niet als hij moet gaan liggen op het natte gras. Op de een of andere manier hangt hij net met zijn buikje boven het gras en zodra ik even niet oplet zit meneer alweer op zijn kont.
Maar het spelen vindt hij fantastisch! Keihard rennnen over het grasveld of rollenbollen met Babs. Het springen over hindernissen en het rennen door de tunnel zijn ook wel aan hem besteed.


Op zondag begint een traditie van boswandelingen te ontstaan.
We hebben een kaart gekocht met alle wandelroutes in de omgeving en in het bijzonder in en rond de Loonse en Drunense Duinen. En zo wordt er al weken ieder zondag een rondje bos en/of duinen gedaan.
Jelle vindt het heerlijk! Zodra we het bos inlopen begint hij te springen en te snuffelen. Neus op de grond, staart omhoog en gaan maar!
Tussendoor pauzeren we op een bankje of boomstam waarbij er voor Jelle steevast water en wat lekkers is, natuurlijk vergeten we onszelf ook niet.
Afgelopen zondag had meneer zo genoten van de wandeling dat hij bij thuiskomst niet veel verder liep dan de mat in de hal. Toen ik zijn fleecedeken had uitgepakt nam hij niet eens de moeite naar zijn bench te lopen, maar installeerde zich prinsheerlijk op de mat........


Is het dan zo ideaal hondje? Ach, heeft niet ieder hondje een stukje karakter?
Jelle wil steevast aandacht als ik thuiskom van mijn werk. Dat klinkt redelijk want hij is immers alleen thuis geweest. Maar meneer geeft zelf aan hoeveel. Gaan we naar zijn zin te snel weer op pad dan gaat meneer zitten piepen in de autobench en zou hij liefste op schoot zitten.
En dan het eten......Jelle eet niet! Tenminste Jelle eet niet thuis. Dan ga je denken: 'Zou hij de brokken niet lekker vinden?' Nou, dat is het dus niet want zodra we bij mijn ouders aankomen, eet hij een bak brokken leeg. Andere bakjes dan? Eerst had ik hele mooie bakjes met een RVS binnenkant, deze heb ik vervangen door plastic bakjes net als bij mijn ouders. Oke, ze zijn blauw in plaats van groen. Maar toen ik de bakjes vorige week meenam naar mijn zus, met mijn eigen brokjes, at meneer rustig zijn bakje leeg.........
Zou het dan toch de omgeving zijn? Bij mijn ouders zit meneer altijd heerlijk met zijn kont op de mat, terwijl ik een tegelvloer heb. Maar helaas ook het matje voor zijn bakken thuis zet hem niet aan het eten.
Oplossing: drie tot vier keer in de week naar mijn ouders! Ik kan er heerlijk een hapje mee eten en Jelle eet een hele bak voer leeg.
Er is nog 1 alternatief dat we nu uitproberen: Het bakje van mijn ouders staat nu bij mij in de keuken :-)

Drup, drup, drup........

Nadat Jelle op 11 oktober zijn certificaat voor de puppycursus had behaald, was het tijd voor de herfstvakantie. De hondenschool sloot twee weken aangezien de eigenaren op vakantie gingen.


Gisteren was het dan eindelijk zover...we konden weer naar school, deze keer naar de cursus Gehoorzame Huishond 1.
En was het al dagen best lekker weer, gisteren waren de weergoden ons niet gunstig gezind.
Al toen we bij school aankwamen regende het.
Jelle was blij al zijn vriendjes en vriendinnetjes weer te zien, er werd vollop gespeeld.
En wat een geluk! Kleine Babs volgt de cursus toch en zo kon Jelle met haar ravotten.


Helaas waren beide hondjes tijdens het spelen al kletsnat en dat werd alleen nog maar erger.
Gedurende de hele cursus zat Jelle tussen of op mijn laarzen om maar een droog plekje te vinden. Hij begon zelfs te bibberen van de kou!
De trainster had maar een oplossing. Onder je jas en warmhouden dat beestje!
Tja, de beslissing is dus genomen...Jelle krijgt een jasje.

Jelle's nieuwe jas?

Of toch een winterexemplaar?

Nog even kijken welke het wordt......

Kleine hondjes worden groot!

Het mooie weer verrast ons in oktober.
Afgelopen zondag was het dan ook veel te mooi weer om binnen te zitten.
Omdat Jelle graag in het bos loopt maar ook graag in het zand speelt, gingen we naar de Loonse en Druinense Duinen.
Wat een feest!
In het bos is zoveel te ruiken en in het zand kun je zo lekker graven.....
En als je dan de foto's zo ziet dan valt het op dat het puppy er langzaam afgaat en plaatsmaakt voor een serieus teckelkoppie...dat overigens nog steeds om op te vreten is!

 

Kan ik nu weer verder?

Een certificaat!

Het is alweer even geleden dat ik over de avonturen van Jelle schreef.
Dat wil overigens niet zeggen dat hij niets meer meegemaakt heeft!
Toen Jelle nauwelijks drie dagen bij me was, hadden we de eerste les van de puppy cursus.
Inmiddels is dat alweer een aantal weken geleden en Jelle is niet alleen lichamelijk gegroeid, hij snapt het ook allemaal wat beter.
De eerste lessen cursus stond ik daar met een stuiterbal aan een lijntje. Jelle had overal oog voor behalve voor mij en die rare oefeningen.
Na ons tripje naar het Zwarte Woud bleek het kwartje gevallen te zijn. Meneer snapte dat als je netjes ging zitten op het commando 'sit' je dat lekkers veel sneller kreeg.
Het kwartje viel misschien wel iets te hard, want als je een Frolic bij zijn neus hield kreeg je meteen het gehele reportoire. Zit, Poot, Af en Plat :-)
Inmiddels is de laatste les achter de rug. Tijdens het examen gedroog meneer zich voorbeeldig! Het lopen aan de lijn is nog een beetje moeilijk, de lijn moet in een ontspannen boogje hangen en dat is lastig als ik een andere kant op wil dan Jelle.
Toch kregen we aan het einde van de les een certificaat, het prijkt inmiddels heerlijk op de koelkast. De felicitatiekaart en de felicitatie snoepjes heeft hij met genoegen in ontvangst genomen.
Nog twee weken vakantie en dan beginnen we aan de gehoorzame huishond 1. Hopelijk gaat dat ons net zo goed af.

Back home

Jelle en ik zijn weer terug van heerlijk weekje vakantie, wat hebben we genoten saampjes!

Tja en nu we weer terug zijn, was het ook weer tijd voor de puppycursus.

Ineens lijkt mijn ventje het kwartje gevallen te zijn...Ooooo dus zo moet ik zitten...ooo, af is liggen!

Ik weet niet precies wat Jelle het leukste aan de cursus vindt. Het speelkwartiertje aan het begin betekent even helemaal uit zijn dak gaan met Babs. (Tja, er zijn niet veel kleine hondjes)

Aan het einde van de cursus is er een behendigheidonderdeeltje. De honden moeten dan over een lage hindernis springen of lopen (hangt af van de groote van de hond J) en door de tunnel.

Die tunnel vond Jelle helemaal te gek! Het liefst liep hij er nog eens een keer door.

Afgelopen dinsdag was het dierendag...drie keer raden wat Jelle zijn cadeautje was!

Het nieuwe speelgoedje

Koekoek

Zoals eerder gezegd was deze week erg vermoeiend voor mijn kleine ventje.

Aan de andere kant hebben we ook heel veel qualtiy tijd met elkaar door gebracht en heeft meneer veel gezien en gedaan.

Zo loopt hij al makkelijker mee. Al gaat hij nog steeds wel eens midden op straat liggen en is hij altijd op zoek naar een aai van elke willekeurige voorbijganger.

Hij heeft ook met de flex-lijn gelopen. Hoewel ik nog steeds voorstander ben van het leren wandelen aan de korte lijn, is de flex-lijn wel leuk. Vooral op het strand bij de meren kon Jelle heerlijk heen en weer rennen zonder dat ik erachter aan moest. Ook kon hij doormiddel van de flex-lijn het water in zonder dat ik mijn schoenen nat moest maken.

We hebben heerlijk gespeeld in en om ons appartement. De gang was, net als de tuin, ideaal om lekker in te rennen . Doordat we nu met zijn drieen waren, was er altijd wel iemand beschikbaar om even met Jelle te spelen, onverdeelde aandacht dus!

Maar Jelle heeft ook andere honden gezien, verschillende mensen en kinderen, een trein, bussen en auto’s, water en winkels.

Gelukkig gedraagt hij zich over het algemeel heel rustig in de tas zodat ik hem makkelijk mee kan nemen.

Maar wil meneer eruit, dan wil meneer eruit!

De laatste dag van de vakantie stond in het teken van rustig aan afsluiten.

Er werden wat winkeltjes bezocht. Het Zwarte Woud staat bekent om zijn koekoeksklokken. Vlakbij ons appartement staan dan ook de grootste koekoeksklok ter wereld en de eerste grootste koekoeksklok ter wereld! Daarnaast zijn er diverse winkeltjes die een koekoeksklok in hun gevel hebben verwerkt.

Niet alleen komt de koekoek door zijn luikje naar buiten, er gaan allerlei andere dingen bewegen.

Watervalletjes, dansende en bewegende poppetjes, niets is te gek.

Wil je de koekoeksklok in beweging zijn terwijl het nog geen heel uur is? Dan kun je in de meeste gevallen door middel van een euro in een kastje toch de bewegingen zien. (Slim!)

Na een aantal winkeltjes had Jelle het wel weer gezien. Je mag wel naar de koekoeksklokken kijken, maar je mag niet eens naar de koekoek happen!

Gelukkig scheen de zon en terwijl wij de laatste inkopen deden, genoot meneer van het weer.

En dan zou je denken dat na zo’n dag het beestje enigzins uitgerust is.....maar bij het eten genoot meneer weer van een slaapje......

Een andere See, de Sluchtsee

Vandaag weer een stralende dag.

Na het ontbijt de auto in richting Titisee.

Hoewel we er dinsdag ook al even zijn geweest, wordt er een korte tussenstop gemaakt. Jelle wordt voorzien van drie! Nieuwe beren aangezien die van hem nu echt helemaal kapot is.

Vandaag geen eenden in de Titisee, dus voor Jelle ook een stuk minder interessant om het water in te gaan.

Vanuit Titisee op weg naar een andere See, de Sluchtsee.

De Sluchtsee is een stuwmeer en het grootste meer van het Zwarte Woud. Het is er een stuk minder toeristisch dan in Titisee.

Ook hier was er een heerlijk strand om op te wandelen.

En wat zag Jelle daar? Een Cairn terrier die stokjes uit het water aan het halen was.

De twee werden geen vrienden aangezien de terrier ooit eens gebeten was door een andere hond en eigenlijk nooit meer naar andere honden omkeek. Toch konden de twee wel lekker naast elkaar spelen. En toen Jelle eens bekeken had hoe die hond de stokjes uit het water viste, besloot hij dat hij dit zelf ook kon.

En zo stond het kleine ventje met heel zijn buikje in het water om de stokjes op te vissen!

En ik durf nog wel verder....

Een dagje uit op woensdag

Weer een moeizaam begin van de dag voor de kleine hond. Dat mandje ligt ook zo heerlijk.

Vandaag zou er niet zoveel auto gereden worden, dus konden we in de ochtend nog even heerlijk spelen. Natuurlijk zijn Meneer Vos, Meneer Beer en de Wasbeer niet thuis gebleven. Ook de bal aan een touwtje kon niet achterblijven, waardoor we nu voldoende speelplezier hebben. Gelukkig is het lekker weer. Op die manier hebben we de woonkamer, lange gang en tuin tot onze beschikking...racen maar!!

Daarna richting Wolfach, hier is een glasblazerij. Omdat het verboden voor honden was, ging Jelle weer eens lekker zonnen. Maar dat was snel afgelopen aangezien er niemand de glasblazerij in wilde.

Toen richtin Wenzel waar een zilvermijn is. Niet verwonderlijk, maar ook verboden voor honden.

Dus zochten wij een zonnige wei en settelde ons daar. Heerlijk in het zonnetje met genoeg gras om ons heen om heerlijk te rennen.

Jelle snapt inmiddels ook hoe hij uit de Duits/ Oostenrijkse berg fonteintjes kan drinken, heerlijk koel water!

Na ruim twee uur moesten we weer terug te auto in.

Snel dan...

Onderweg stopte we nog bij een modelspoorbaan. Hoewel honden eigenlijk niet binnen mochten. Kocht Jelle met zijn teckelkoppie de verkoopster meteen om. En omdat hij in een tas zat was het geen probleem.

Jelle heeft er vooral geslapen! Het springen door de Schwarzwalder almen had hem toch wel vermoeid.

Jelle aan de Titisee

Vandaag (dinsdag) staat Titisee op het programma. De Titisee is een kuuroord met een meer van 1,3 km² en gemiddeld 20 meter diep. Het is meer is ontstaan uit de Feldberggletser.

Maar wat was het moeilijk wakker worden voor onze kleine man!

Net voor vertrek heeft hij nog een heerlijk pluizig klein mandje gekregen, dat nu al zijn lievelingsmandje is. Daarin ligt ook nog eens een heerlijk warm fleecedekentje.

Om 6.00 uur was het tijd voor de eerste plas. Met veel gegaap en gerek kwam hij uiteindelijk naar buiten. Maar zodra meneer zijn behoefte had gedaan racete hij naar zijn mandje.

Aangezien het voor ons toch ook vakantie is, begon het leven rond 8.30 uur. Nadat iedereen Jelle uitgebreid had begroet begon het rek en strek avontuur opnieuw. Even snel naar buiten en plof! Terug in de mand voor een dutje tot na het ontbijt.

Persoonlijk geef ik hem geen ongelijk, tijdens het ontbijt heeft toch niemand aandacht voor dit schattige hondje. Dan kun je beter je tijd nog even nuttig besteden!

De reis naar Titisee ging zoals gewoonlijk slapend (alweer) in de bench.

Nadat de auto geparkeerd was, liepen we richting het stadje. Dit stadje stond Jelle meteen aan! Overal grasvelden, genoeg ruimte om lekker rond te lopen en veel mensen om te aaien.

De zon stond hoog aan de hemel en terwijl wij op een terasje van een drankje genoten, probeerde Jelle bij te kleuren in de zon.

Daarna even richting het meer. Er werden bootjes verhuurt om zelf mee rond te varen.

Maar de bootjes waren niet interessant voor deze kleine hond. In het water zaten namelijk ook eenden! En wie nu bang is dat het jachtinstinct van deze kleine man op zou duiken...bijna mis.

Meneer ging heel voorzichtig op de eenden af.(Thuis mag je immers ook niet achter de konijnen aan rennen). Daarbij stapte hij steeds iets verder het water in....totdat hij tot zijn buikje in het water stond!

Na het zwemmen hebben we hem lekker afgedroogd en zijn we nog wat verder rond gaan kijken.

Mmmhhh...

Vriendjes!! Het Zwarte Woud is heel hondvriendelijk. Dat merkte we al in Europapark, waar hij niet alleen binnen mocht, maar er ook Hunde Tankstelle waren. Bij de restaurants mocht hij gewoon naar binnen. En ook de winkels waren geen probleem, zeker niet wanneer hij in de tas zat.

We kwamen dus ook andere honden tegen. De een wat speelser en vriendelijker dan de andere. Met een hond was het dolle pret. Een 1 jarige hond uit Limburg. Hier werd even flink gespeeld!!

Niet alleen voor de honden, maar ook voor ons genieten!!

Zo kwamen we op het station waar Jelle voor het eerst kennismaakte met een echte trein. Al het kabaal een de wind maakte hem niets uit....dit was spannend!

Naast het station lag een mooi stukje park waar hij nog even kon spelen en rennen.

Daarna in de auto terug naar Triberg.
Onderweg werd er nog een stop gemaakt bij de Hexenlochmuhle.

Ook deze dag had meneer weer zo uitgeput dat hij in het restaurant heerlijk ging liggen slapen....heerlijk zo’n hondje J

Jelle in Europapark

Voor de maandag stond een bezoekje aan Europapark in Rust gepland.

Europa park is het grootste thematische attractiepark van Duitsland en is het op een na best bezochte attractiepark van Europa. Het is zelfs groter dan Disney!

Toch kennen veel mensen het park niet. Aan de ene kant is dat jammer omdat het echt een leuk park is aan de andere kant blijft het drukbezochte park iets rustiger.

En nog iets moois aan Europapark, de hond mag mee!

Voor € 1,00 koop je bij de ingang twee kartonnen poepzakjes en mag hij mee......

Wat een indrukken voor een klein hondje!

Achtbanenkarretjes die door de baan denderen, het water van de wildwaterbaan dat over de rand kletterd en veel, heel veel mensen. Hij rende achter het treintje aan en slurkte water bij de Hunde Tankstelle. Jelle genoot met volle teugen.

Het park wordt goed schoongehouden dus het was niet nodig steeds een sigaret of stukje plastic uit zijn bekje te vissen. Helaas konden we niet voorkomen dat er een stukje worst een een stukje popcorn via zijn bekje in Jelle verdwenen J

Een ritje in de achtbaan zat er voor Jelle niet in. Toen de rest van de familie de wild waterbaan bezocht besloot Jelle even van de zon te genieten en lag heerlijk onderuit in de zon.

Zijn Duits wordt ook met de dag beter.

Wanneer een voorbijganger zegt: “ Guck mal, was eine schöne, kleine Dackel.” gaat die kleine Jelle al mooi zittten. Is hij helemaal in zijn element dan gaat hij zelfs al liggen.........

Komen ze al?

Omdat een gehele dag wandelen een beetje teveel is voor een hondje van 14 weken moest hij af en toe in de tas. Soms is deze tas heel makkelijk omdat je op die manier de kleine teckel makkelijk mee kan smokkelen. Maar als meneer eruit wil, dan wil die eruit. En zat er niets anders op dan hem maar weer een stukje te laten lopen. Tegen het einde van de middag viel er een buitje regen. Toen bleek de tas toch wel een heerlijk warme schuilplek. Niet veel later hield hij zijn ogen echt niet langer open en viel in de tas in slaap.........

Eten deden we in een restaurant in Rust. De dame bij het restaurant moest even de afweging maken...hond binnen en vijf gasten extra of hond weigeren en vijf gasten ergens anders eten. Ze koos voor de hond binnen. Jelle instaleerde zich op een handdoek op de grond met zijn knuffel met piepertje....gelukkig waren we bijna de enige gasten.....

De hoogste watervallen van Duitsland

Vandaag bezochten we de hoogste watervallen van Duitsland.
Jelle mocht regelmatig in de speciaal voor hem meegenomen tas zitten. Maar als echte teckel wil je natuurlijk niets van het spectakel missen en wilde hij regelmatig zelf lopen.
De hondentaal kent ook geen grenzen, want met alle honden (Duits, Belgisch en Frans) onderweg werd gespeeld.



Ik ben zooooo moe!


En na zo'n wandeling en al die indrukken ben je natuurlijk hondsmoe......

Teckel Jelle in het Zwarte Woud

Zo lig je nog heerlijk in je bench te slapen. En zo zit je in de auto op weg naar het Zwarte Woud.
Nou ligt die autobench natuurlijk wel heel erg lekker!
Nadat we onderweg enkele keren gestopt waren, kwamen we zaterdagmiddag aan in Triberg voor een heerlijk weekje vakantie.

Zijn we er al?

Puppycursus of zwemles?

Vorige week viel de puppycursus voor Jelle een beetje in het water. Wat was mijn mannetje ziek van zijn entingen!
Gelukkig is hij weer helemaal de oude en gisteren was hij er helemaal klaar voor.
Getooid in een trui, regenlaarzen, regenjas en bodywarmer toog ik samen met mijn inmiddels 13 weken oude vriendje naar de puppycursus.
Het waaide zo hard dat ik nog even heb getwijfeld of ik Jelle zijn halsband niet moest verzwaren met een steen of een stuk lood :-)
Bij aankomst was het ontzettend rustig, niet alleen was de cursus voor ons afgelopen, de helft van de groep bleek maar aanwezig. De rest zat natuurlijk lekker thuis bij de kachel.
Bikkels als wij zijn, gingen we natuurlijk aan de slag.
Lopen, tandjes laten zien, zitten terwijl de baas een rondje om je heen loopt en uiteindelijk de tunnel!
Ik weet niet of het kwam door mijn gehoorzame hond of het weer, maar Jelle kwam als een speer naar me toe om daarna weer heerlijk tussen mijn benen op mijn laarzen te gaan zitten. Wie zei nu dat teckels niet slim zijn?
Binnen een half uur waren honden en baasjes doorweekt en koud en werd de training gestopt.
We mochten naar huis!
Jelle eerst lekker in een handdoek drooggewreven en toen de auto in. Helaas had ik voor mezelf niet zo'n lekker groot en warm badlaken bij me. Dus thuis de natte kleren maar vervangen voor droge.
De volgende bui zag Jelle al hangen. Ik nestelde me met een fleecekleed op de bank....daar wilde Jelle natuurlijk bij. En zo kon het gebeuren dat meneer zeker anderhalfuur heerlijk gedroomd heeft over warme zandstranden (denk ik).
Opvallend is wel dat hij de hele avond niet meer naar buiten hoefde......

Aan de wandel

Vrijdagavond mocht Jelle mee naar een verjaardagsfeest en daar was Bobbie. Die twee konden heerlijk spelen.
Ze speelde zo dat Jelle de gehele zaterdag nog moe was.
Omdat Bobbie de komende week bij mijn ouders logeert besloten we vandaag opnieuw richting de Roestelberg te gaan. Zo konden de twee weer heerlijk spelen en wandelen.
Eigenlijk mag Jelle met zijn 12 weken nu zo´n 12 minuten lopen, maar hij liep veel langer....
Op het terras viel meneer prinsheerlijk in slaap....

Met zijn vriend Bobbie

Och gerum mijn ventje!

Gisteren werd Jelle 12 weken!
Helaas voor hem werd deze dag niet extra gevierd, maar meneer mocht wel mee op een uitstapje...naar de dierenarts.


Na een ritje in de auto stapte hij heel dapper de praktijk binnen. En wat een feest was het daar! Een Benner senner pup en nog twee andere honden waren bereid met hem te spelen!
Terwijl ik op onze beurt wachtte, deed Jelle zich te goed aan de gratis brokjes in de wachtkamer.
En toen kreeg hij een boomer pup in de gaten, leuk!
Helaas dacht die pup er anders over en begon te grommen......en toen zei zijn baasje ook nog, "tja, als de kinderen een beetje druk doen gaat ze ook altijd ergens rustig in een hoekje zitten".
En dat zijn de momenten dat ik reuze trots ben op mijn ventje. Onbevreesd en onbezorgd dartelt hij rond op zoek naar een speelkameraadje, een aai of iets lekkers :-)
Zelf de dierenarts begroet hij met veel enthousiasme. Al kriebelde de rabiesenting wel heel erg en kreeg hij ook nog eens druppels in zijn neus! De lekkere koekjes maken veel goed.


's Avonds was het tijd voor de puppycursus.
Helaas was Jelle door de entingen erg uit zijn doen en deed de prikplek pijn.
Het spelen verliep dan ook best rustig, hij wilde wel...maar zijn lijfje werkte niet mee.
Ook de oefeningen gingen niet van harte en de laatste mocht hij van de instructrice overslaan. Hij kroop op mijn arm en lag al bijna te slapen.....
Thuis wist meneer niet hoe snel hij in zijn benchje moest gaan liggen. Nee, hij wilde niet meer op schoot, hij wilde met rust gelaten worden!
En zo kon het zijn dat ik languit voor de bench mijn kleine ventje in slaap aaide. Ik dekte hem zelfs onder, hij had het zo koud.

Och gut!

Vanmorgen heel benieuwd naar mijn ventje. Een cursusgenootje piepte 24 uur na de enting nog wanneer ze opgepakt werd. Maar wat trof ik aan...een hondje dat me heel vrolijk zat aan te kijken en niet kon wachten tot we weer gingen spelen. Spierpijn? pijnlijke plek op zijn rug? Nee hoor!
Mijn stoere vent!

Oops, I did it again!

Wat een lekker weer dit weekend!
Vrijdagavond na het werk eerst met Jelle een flink rondje gewandeld. In het tempo van Jelle en met alle onderbrekingen bijna een uur! weggeweest.
Daarna dook meneer heerlijk in zijn mand, want hij mocht mee naar het centrum.
Toen ik bij de Albert Heijn een aantal heerlijke hondenkluifjes had gekocht, rook de tas wel erg lekker.
Het was dan ook een mooi gezicht om dat kleine hondje vooral achter de tas aan te zien lopen!


Ook zaterdag konden we heerlijk samen doorbrengen. Een bezoekje aan de Boerenbond was wel erg spannend! Wat ruikt het daar heerlijk voor een kleine teckel.
Bij de bakker voor de deur eerst even samen zitten schuilen...wat een regen.
Met Jelle verstopt in de hondentas (ik dacht dat er geen honden binnen mochten) snel een brood scoren bij de bakker. Bedenkt meneer natuurlijk dat hij toch even zijn neus uit de tas wil steken, het ruikt er ook zo lekker!
Bijna was ik bang dat ik buiten gezet zou worden...in plaats daarvan kwamen er drie paar handen om hem te aaien. Nou dat had hij ook weer in de pocket.
's Middags nog even naar de speeltuin. Jelle is dol op het zand en hij kan er heerlijk graven.


Zondag gingen we richting Waalwijk. Ook hier gingen we weer heerlijk wandelen en we vonden zowaar een hele mooie bal. Een beetje groot, maar ook soft, dus meneer kon hem zelfs dragen.
Rennen achter de bal aan, wat een feest!
Zodra we thuis waren moest meneer natuurlijk weer uit de vijver drinken. Je kunt hem chaufountaine voorzetten, meneer drinkt liever uit de vijver!
Daarna loopt hij een stukje op de vijverrand om vervolgens het gras op te gaan.
En daar zat het teckel zijn hem in de weg. Zijn achterhand loopt namelijk nooit recht achter zijn voorhand. Hierdoor liepen zijn voorpoten wel netjes op de vijverrand, maar zijn achterpoten glipte weg.
En zo lag mijn kleine man 7 dagen na zijn eerste zwemavontuur weer in het water.
Deze keer gedaan alsof hem het grootste leed van de wereld was overkomen. En wat hem betreft was dat ook zo! Hopelijk helpt het.
Na een rondje droogtrommel. Nadat we hem wederom droog hadden gemaakt, wilde hij alleen nog maar op schoot slapen.
Het is toch ook wat voor zo'n kleine hond.

11 weken en 3e puppycursus

Jemig wat gaat de tijd hard! Gisteren is kleine Jelle alweer 11 weken geworden. Volgende week moet hij alweer aan de volgende reeks entingen. Maar voor het zover is, hadden we gisteren weer de puppy cursus.


Zoals altijd was het mannetje weer heerlijk uitgelaten.
Dat spelen met andere honden vindt hij heerlijk. Zelfs op straat kunnen we geen hond tegen komen zonder dat er even gespeeld moet worden.
Zelf hou ik nog wel eens mijn hart vast als er dan weer een grote hond de straat over gerend komt. Maar mijn ventje staat zijn mannetje. Als de hond te groot is, gaat meneer gewoon op zijn rug liggen.
En zo verovert hij mens en dier!


Na het spelen op de puppy cursus moest er natuurlijk ook getraind worden.
Het zitten en af liggen heeft hij al aardig onder de knie, maar tandjes kijken was een beetje teveel van het goede.
Oooo, je bedoelde tandjes voelen? Nee Jelle, kijken. Voelen? Nee, kijken!
Je hoort het wel, er zit vast nog wel ergens een stukje plastic (van de productie) in zijn oren.
De tunnel was weer erg leuk. Op de kleinste stand moest hij echt over de ringen springen, maar toen de tunnel langer was ging het stukken beter.


Leuk was ook dat we zowaar kijkers kregen tijdens de training, waardoor er nu ook foto's zijn. Jelle bleef onder die aandacht gewoon zich zelf en besloot zich absoluut niet uit te sloven. 'Ik ben toch zeker een Teckel!".

Zon!

En als je publiek dan ook nog eens thuis thee komt drinken kun je heerlijk bij hen op schoot in slaap vallen.....

Zon, zee en strand

Zon was er afgelopen weekend genoeg. En aangezien Jelle een echt buitenhondje is, vond ik hem vaak luierend in de zon.
Zondag mocht hij weer heerlijk mee naar Waalwijk. Een ritje richting mijn ouders vindt hij altijd leuk. Zou dat iets te maken hebben met alle aandacht en het verwennen daar??


De vijver in de tuin is voor Jelle echt spektaculair. Waarom zou je water drinken uit een oridnaire plastic hondenbak als er ook een grote vijver met stromend water beschikbaar is?
Voel je hem al aankomen??
Zondag ging het dus mis! Zijn achterpoten gleden weg en meneer ging de vijver in, net niet kopje onder.
Gelukkig stond Ad naast hem en die trok hem aan zijn tuigje zo het droge op.
Terwijl mijn moeder haastig enkele handdoeken uit de kast trok, kwam mijn drijfnatte kereltje met een zielig snoetje op me af.
Aangezien ik op de puppycursus heb geleerd dat elke onaangename gebeurtenis leuk benaderd moet worden, riep ik: 'Dat was leuk, lekker zwemmen!'
Jelle werd lekker droog gewreven met de handdoeken en volgens mij vond hij dat ook wel lekker. Het heeft zeker een kwartier geduurd voor ik uitgelachen was. En ook nu moet ik toch weer even lachen :-)


We waren dus eigenlijk naar Waalwijk gegaan voor een bezoekje aan de Roestelberg (Loonse en Drunense duinen). Het duinzand maakte het er voor mijn kleine mannetje niet makkelijker op, maar hij genoot!
Voor zijn doen hebben we een flink stuk gelopen. Halverwege hebben we even gepauzeerd en heeft hij gedronken. Tja en toen terug! Dat haalt hij nooit zei paps nog, maar hij bereikte het terras als eerste.

Kunnen we niet gewoon spelen?

Slapen met meneer Beer

En terwijl wij ook even genoten van een verfrissing, kroop meneer op schoot en viel prinsheerlijk in slaap.