Het is al even geleden dat Teckel Jelle van zich liet horen.
Dat betekent niet dat er niets meer te doen is in zijn kleine teckel leven.
Nu de dagen korter worden is het 's avonds vroeger donker en dat was toch wel even wennen.
Moet je ineens in het donker gaan wandelen. Aangezien niet alle wegen hier even goed verlicht zijn, is dat wel eens eng! Ga je van een goed verlicht fietspad ineens een donkere landbouwweg op....dat gaat dus niet altijd even vlot.
Inmiddels is meneer ook begonnen aan het vervolg van de puppycursus, de gehoorzame huishond.
Hij vindt het leuk! Iedere keer als we uit de auto stappen bij de trainingslocatie, gaat zijn neus de lucht in en wordt hij helemaal enthousiast. Nouja, als het niet regent dan. En ook niet als hij moet gaan liggen op het natte gras. Op de een of andere manier hangt hij net met zijn buikje boven het gras en zodra ik even niet oplet zit meneer alweer op zijn kont.
Maar het spelen vindt hij fantastisch! Keihard rennnen over het grasveld of rollenbollen met Babs. Het springen over hindernissen en het rennen door de tunnel zijn ook wel aan hem besteed.
Op zondag begint een traditie van boswandelingen te ontstaan.
We hebben een kaart gekocht met alle wandelroutes in de omgeving en in het bijzonder in en rond de Loonse en Drunense Duinen. En zo wordt er al weken ieder zondag een rondje bos en/of duinen gedaan.
Jelle vindt het heerlijk! Zodra we het bos inlopen begint hij te springen en te snuffelen. Neus op de grond, staart omhoog en gaan maar!
Tussendoor pauzeren we op een bankje of boomstam waarbij er voor Jelle steevast water en wat lekkers is, natuurlijk vergeten we onszelf ook niet.
Afgelopen zondag had meneer zo genoten van de wandeling dat hij bij thuiskomst niet veel verder liep dan de mat in de hal. Toen ik zijn fleecedeken had uitgepakt nam hij niet eens de moeite naar zijn bench te lopen, maar installeerde zich prinsheerlijk op de mat........
Is het dan zo ideaal hondje? Ach, heeft niet ieder hondje een stukje karakter?
Jelle wil steevast aandacht als ik thuiskom van mijn werk. Dat klinkt redelijk want hij is immers alleen thuis geweest. Maar meneer geeft zelf aan hoeveel. Gaan we naar zijn zin te snel weer op pad dan gaat meneer zitten piepen in de autobench en zou hij liefste op schoot zitten.
En dan het eten......Jelle eet niet! Tenminste Jelle eet niet thuis. Dan ga je denken: 'Zou hij de brokken niet lekker vinden?' Nou, dat is het dus niet want zodra we bij mijn ouders aankomen, eet hij een bak brokken leeg. Andere bakjes dan? Eerst had ik hele mooie bakjes met een RVS binnenkant, deze heb ik vervangen door plastic bakjes net als bij mijn ouders. Oke, ze zijn blauw in plaats van groen. Maar toen ik de bakjes vorige week meenam naar mijn zus, met mijn eigen brokjes, at meneer rustig zijn bakje leeg.........
Zou het dan toch de omgeving zijn? Bij mijn ouders zit meneer altijd heerlijk met zijn kont op de mat, terwijl ik een tegelvloer heb. Maar helaas ook het matje voor zijn bakken thuis zet hem niet aan het eten.
Oplossing: drie tot vier keer in de week naar mijn ouders! Ik kan er heerlijk een hapje mee eten en Jelle eet een hele bak voer leeg.
Er is nog 1 alternatief dat we nu uitproberen: Het bakje van mijn ouders staat nu bij mij in de keuken :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten