Zijn eerste 'stoere' uiting was blaffen. In het begin moest er naar alles geblaft worden, auto's, brommers, mensen in het donker, containers alles wat maar enigszins geluid maakte werd nageblaft.
Gelukkig zijn we op dat vlak op de goede weg, want hoewel het mooi is om te zien dat mijn kleine ventje groot wordt, is doelloos blaffen ongewenst. Vaak schrikken de mensen zich een ongeluk wanneer er ineens een klein hondje verschijnt met een hele grote mond. Daarbij komt zijn blaf af en toe ook best bedreigend over :-)
Zijn andere stoere uiting zag ik deze week voor het eerst.
Na het plassen stond hij als een zotje een beetje springerig te doen. Kop in zijn nek, staart gekruld en met alle vier de poten gelijktijdig bewegen.
Pas na twee keer had ik door wat deze malle actie te betekenen had. Meneer begint na het plassen zijn geur te verspreiden!
Inmiddels is zijn motoriek al iets beter aangepast en heb je niet meer het idee dat hij zojuist in een nest prikmieren is gestapt.
Nog steeds gooit hij zijn koppie achterover alleen beperkt het maaien met de poten zich nu tot vooral de achterpoten.
Grappig is wel dat hij mij vervolgens aankijkt met een blik van: 'Goed he?!".
 |
| De meer onschuldige blik |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten