Teckels fietsen niet, we worden gereden!

Een paar geleden kocht ik een nieuwe fiets. Daar moest natuurlijk een rieten mandje op zodat Jelle altijd meekan.

Nou, in het begin kon hij dat mandje nog enigzins waarderen. Hoe meer ritjes we maakte, hoe meer meneer erachter kwam dat hij toch eigenlijk heel de tijd tegen mijn rug aan keek.

Hij hing dus meer dan eens langs mee heen om te kijken.

Een mandje aan het stuur vond ik geen alternatief voor de kilo's die erin moesten.

Naast de fiets kwam er een snorscooter en daarop kwam weer een rieten mandje, maar deze keer met een koepel. Die scooter is niet echt een succes geweest voor Jelle.

Wat heeft hij veel geblaft achterop :-)

De scooter werd verruild voor een elektrische fiets. Het koepelmandje werd op de fiets gezet.

Wat een drama? Meneer beet in het mandje en als het kon ook nog in mijn rug.

Nu kon hij met geen mogelijkheid meer langs mee heen kijken!!

Vorig jaar boekte we een weekje Texel. Heerlijk een weekje uitwaaien.

Tijdens die vakantie gingen we fietsen huren om lekker de duinen door te trekken.

Mandje of kar?, vroeg de verhuurde. Huh? Kar? dat is toch alleen voor grote honden?

Toch klonk het voorstel aantrekkelijk en toen de prijs dat ook bleek te zijn, besloot ik een hondenkar te huren.

Het fietsen was even wennen. De blaffende teckel achterin ook!!

Wat een kabaal kan zo'n beestje maken zeg!.

Ik vroeg mijn moeder eens achter me te gaan fietsen om te kijken wat er aan de hand was.

Meneer lag heerlijk relaxed in zijn karretje en blafte tegen alles en iedereen. Alsof hij wilde roepen: He, ik zit hier, zien jullie mij!!

Gelukkig werd het blaffen snel minder en bleek het fietsen met de hondenfietskar ook niet bijzonder lastig (op sommige hekjes na :-) ) Ik raakte gehecht aan mijn aanhanger en het gevoel dat Jelle nu een stuk relaxer meeging.

Al op vakantie begon mijn zoektocht naar de perfect hondenfietskar

Via het verhuurbedrijf had ik kennis kunnen maken met de grote Doggyride. Een prima wagentje, alleen vond ik hem toch een beetje groot en lomp overkomen.

Mijn oog viel op de kleine Doggyrides (van allerlei merken). Zo stond ik op de fietsenparkeerplaats bij het strand eens de mogelijkheden te bekijken toen ik werd aangesproken door twee mensen. We kregen het over de hondenfietskarren en ik vertelde mijn aankoopplannen. 

Deze meneer raadde me de kleine wagentjes af, hij had er zelf ook een gehad en weer verkocht. Het zwaartepunt ligt lager en het geheel maakte sturen vrij zwaar.

Mijn zoektocht ging nog even verder.

Nu ben ik best enthousiast over Innopet. Ik heb inmiddels twee verschillende hondenbuggy's die goed dienst doen. Zij hebben ook een hondenfietskar in het assortiment. Niet alleen vond ik het design mooi, dit wagentje is ook heel makkelijk om te bouwen tot buggy.

Niet lang daarna verscheen er een aanhenager achter mijn fiets......

De aanhanger wordt geleverd met regenhoes en dat is met ons weer altijd makkelijk. Een van de eerste tochten was richting mijn zus en nichtje om de nieuwe aanwinst te showen.

"Jelle zit in een caravan" zei onze wijsneus van net geen drie.

Vanaf dat moment heet de aanhanger dus carvan en is deze vollop in gebruik.

Voor het gemak heb ik zelf nog een dun kussentje met sloop op de bodem gelegd.

De caravan heeft een voor en achteringang en een dakluikje.

Tijdens het fietsen zorgen we ervoor dat alle openingen dichtzijn zodat meneer er niet uit zou kunnen springen.

Ik kocht zelf nog twee achterlampjes op batterijen die ik aan de achterkant vastmaakte. Zo kunnen achteropkomende automobilisten ons in het donker ook goed zien.

En Jelle...die geniet liggend in zijn caravan van de ritjes. Al moet er nog wel geblaft worden naar iedere passerende hond....zien jullie mij?