Ik ben bijna jarig , nog maar 17 nachtjes slapen.
In mijn omgeving beginnen mensen al te vragen wat ik met mijn verjaardag wens. Eigenlijk heb ik alles wat mijn hartje begeert, dus kom ik niet veel verder dan een paar nieuwe hardloopsokken.
Maar eigenlijk is er nog wel 1 wens die ik niet op mijn verlanglijstje zet:
Soms heb je van die dingen die je heel graag wil, maar waar van je gezonde verstand zegt dat het echt niet mogelijk is.
Zo droom ik al jaren over het hebben van een hond. Zeg ik hond? Ik bedoel natuurlijk een ruwharige dwerg- of kannichen teckel. Een reutje want ik heb weinig zin een loops teefje. En reutjes zijn ook zo lekker aanhankelijk.
Ook de naam is in familiekringen al bekend. En ach, het kan geen kwaad hem hier ook te noemen zodat iedereen met een kinderwens alvast rekening kan houden met “mijn” teckelnaam, Jelle .
Mijn, nu nog imaginary, teckel gaat regelmatig met mij op stap. Gewoon op een avond in mijn auto mee naar mijn ouders of een gezellig middag winkelen in Den Bosch. Tja, mijn familie kijkt niet meer op als ik plotseling ‘Jelle kom’ zeg, of mijn vader vraag of hij even buiten wil wachten met Jelle.
Maar hoe groot mijn wens ook is, ik ben ook een dierenvriend. Ik woon alleen en heb een fulltimebaan. De afgelopen jaren kwamen daar eerst nog overuren bij en later een reistijd van vier uur per dag bij. Daarnaast geef ik een avond les, ga ik ook nog twee avonden in de week sporten en reserveer ik 1 avond voor boodschappen.
En dus sjokt mijn imaginary Jelle rustig met mij door de stad, wobbelt (ooit een teckel zien rennen?) hij regelmatig met me mee tijdens een avondwandeling en zit hij naast me of achter me op de avonden dat we richting mijn ouders rijden. We hebben het best gezellig samen, maar toch mist er iets....
En toch vind ik het niet eerlijk!
Zodra ik roep dat ik een hond teckel wil, roept iedereen dat het niet kan. Maar hoe zit het dan met al die gezinnen met twee werkende ouders, schoolgaande kinderen? Daar is het ’s morgens spitsuur om de deur uit te komen, ’s avonds om iedereen op zwem-, muziek- of andere les te krijgen, snel snel koken en eten, kinderen douchen en uitkleden om vervolgens uitgeput op de bak te ploffen. Waar lees ik dan “tijd voor de hond”? Hoeveel konijnen staan er niet zielig weg te kwijnen in een hokje achter in de tuin? Hoeveel cavia’s komen hun kooi niet uit en zien nooit eens vers voer?
Hoewel mijn konijnen het tegendeel zullen proberen te beweren, komen zij helemaal niets te kort. Iedere ochtend een konijnensnoepje voordat ze weer heerlijk in de ren kunnen spelen. Iedere avond vers water, voer, konijnensnoepje en boterhammen voordat ze de kooi in gaan. Om maar te zwijgen over mijn cavia’s. Prinsheerlijk slapen ze in hun mandje op de bank, volle buikjes van de sperziebonen, komkommers en andijvie. Iedere vrijdagavond gaat het mandje in een vervoersbox omdat ze dan in de auto mee mogen naar mijn ouders. (Anders zijn die beestjes ook heel de avond alleen).
JA, ik ben een dierenvriend. Voor mijn beestjes wil ik echt alleen het beste!
En wanneer je van 6 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds op je werk bent, is het niet eerlijk om dat beestje heel de dag alleen te laten.
Maar stel nu dat er een aantal ontwikkelingen zijn?
Stel nu dat er bijna om de hoek een hondenuitlaatservice is gekomen. Mensen die met veel liefde de hond en dus ook mijn teckel uitlaten en laten ravotten?
En stel nu dat je van baan verandert waardoor je binnen 5 minuten thuis bent?
En stel nu dat je nu op je twee sportavonden de hond meeneemt en bij je moeder stalt?
En stel dat je dat ook op die boodschappenavond doet? Of dat je hem meeneemt?
Ja, je dient goede opvang te regelen wanneer je op vakantie bent. (Maar ja als ik het goed heb, moet hij het ook goed hebben. Dat geldt ook voor de konijnen en cavia’s.)
Ja, je bent gebonden. Je dient altijd rekening te houden met dat kleine ventje dat echt even uit moet en een ventje dat zeker 15 tot 18 mee gaat.
Maar hoe gek ook, ik zie het niet als onmogelijkheden!
In de stromende regen op zaterdagochtend naar de puppy cursus?
Uitlaten door weer en wind? Nou en! Dat hoort erbij!!
Tja, en toen kwam ik deze week een blog tegen van Tos en Olijfje. Twee teckels die een eigen blog hebben……
http://teckeltos.web-log.nl/teckeltos/
Ik ga sparen voor een echte teckel!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten