Ochtendritueel

Nu het 's ochtends toch echt nog donker is wanneer je wakker wordt. Het soms eigenlijk al te koud is om een teen van onder het dekbed buiten te steken. Wordt opstaan een stukje moeilijker.
Gelukkig is er iedere ochtend een troostmomentje voor me. Een momentje waarop ik me, inmiddels gedouched en aangekleed iedere morgen verheug.....
mijn ochtendritueel met Jelle!

Iedere avond kruipt hij heerlijk in zijn benchje of in zijn mand (waar hij zelf zin in heeft) vervolgens dek ik hem onder en krijgt hij nog iets lekkers.
Zodra ik 's morgens de keukendeur open doe is meneer wakker.
Soms helemaal opgedraaid in zijn fleecedeken doet hij pogingen zijn benchje uit te komen.
Eerst worden, gepaard met een flinke geeuw, de voorpoten gestrekt, vervolgens de achterpoten.
En dan komt dat kleine, warme, verfrommelde, kwispelende hondje naar mij. Kruipt het graag zo dicht mogelijk tegen me aan en gaat heerlijk op zijn rug liggen.
Samen controleren we dan of alle onderdelen wakker zijn....zijn de oren wakker? Is het buikje wakker?, zijn de pootjes wakker? is het bekkie wakker?
Wanneer we er samen zeker van zijn dat alles wakker is, rolt meneer zich om en gaat bij de voordeur zitten, tijd voor een blokje om!

Slapen kan hij in alle standen

Buikpijn

Zou het weekend dan toch te vermoeiend zijn geweest?
Gistermiddag leek er nog niets aan de hand, we gingen nog even wandelen en meneer deed zijn behoeften.
Maar rond vijf uur ging het mis.
Jelle ging helemaal kromlopen, staartje tussen zijn benen en waterige oogjes die me hulpeloos aankeken. Oei, dat is buikpijn!
Eten wilde meneer niet meer en wandelen ook niet. Gras eten, dat wilde hij dan weer wel!

Getverderie, net nu ik 's avonds les moest gaan geven. Hoe kun een klein ziek teckeltje nu alleen thuis laten? Niet dus! Mijn vader werd opgetrommeld om op hem te passen.
Vrolijk was hij wel toen mijn vader binnenkwam, maar al snel stak de buikpijn weer op.
Zijn buikje rommelde erop los en hij was zelfs te onrustig om op de bank te liggen.
Nadat ik thuis was toch nog maar een rondje proberen te lopen. Meneer dook gelijk op het gras af en begon als een koe te kauwen.
Pppffff, moet je zo de nacht in? Toch maar de dierenarts bellen?
Eindelijk kwam er een beetje verlossing en moest ie overgeven (jammer dat het op het witte kleed moest).
Met een lekker warm fleecekleed de bench in en lekker slapen. (Zoals mam zegt: Wat slaapt dat lijdt niet).

Vanmorgen had meneer zich zo in zijn fleecedeken gewikkeld dat hij bijna uit de bench viel. En daar kwam zijn kleine verfrommelde koppie. Een geeuw, voorpoten uitrekken, achterpoten uitrekken....en een dikke knuffel! Mijn mannetje voelde zich een stuk beter.
Lekker naar buiten voor een ouderwetse wandeling en een grasdrol :-)
En bij terugkomst....had meneer honger! Mijn mannetje is weer de oude, gelukkig!!

Een zwaar leven

Het leven van een teckel kan echt super zwaar zijn. Dat ondervond Teckel Jelle afgelopen week.
Berichtte ik eerder al dat we geslaagd zijn voor de behendigheid, nu hadden we een heuse wedstrijd! In clubverband weliswaar, maar daarom niet minder inspannend.
Donderdagavond moest er dus even op de bank uitgeblust worden :-) met kleedje uiteraard.

Vrijdag was mijn vader de hele dag in de tuin aan het werk. Als een echte teckel 'moet' je daar bij zijn, stel je voor dat er iets gebeurd waar je niets vanaf weet......geen tijd om te rusten.

Het weekend bracht echt het toppunt. Zaterdagochtend reden we richting Westerschouwen, helemaal in Zeeland. Hier stond een wandeling met de teckelclub op het programma.
Het was voor Jelle de eerste keer aan zee. Hoewel het weer niet geweldig was, was het prima om te wandelen.  Om 13.00 begonnen we aan de wandeling. De groep splitste zich op in een korte en een lange route. Het is altijd weer opvallend dat de kortste route de meeste deelnemers heeft. Via het strand en de duinen kwamen we in een heuvelachtig bosrijk gebied. Bij een meertje stopte we even om iets te drinken om daarna weer verder te lopen. De uitputting nabij bereikte we de duinen en het strand weer om na ruim drieeneenhalf uur!! terug te komen bij het strandpaviljoen waar we gestart waren.
Na een heerlijke kop warme chocolademelk zijn we weer terug gereden naar Brabant.

Voor het eerst aan het strand

Die avond werd er weinig meer gedaan :-)

Zondag moesten er enkele schoonmaakwerkzaamheden ingehaald worden. De geplande wandeling werd drastisch ingekort omdat meneer na zijn plasje geen stap meer wenste te zetten. Oke, rechtsomkeer dan maar en aan de schoonmaak. Jelle vermaakte zich prima met zijn voetbal en de konijnen in de tuin.

Tegen de avond was er een verlichte sinterklaasoptocht, goed voor de socialisatie. Jelle heeft het niet zo op donkere mensen en de eerste pieten werden dan ook een beetje voorzichtig bekeken. De fanfare, de trommels, de rennende kinderen, de flitsende lichtjes...het maakte hem weinig uit. Maar toen kwam de koets met sinterklaas. En het lag niet aan sinterklaas, maar als Jelle ergens een hekel aan heeft dan zijn het paarden die met hoefijzers over de weg lopen.......Dat was blaffen dus! Niet dat iemand zich ook maar iets aantrok van die kleine teckel die zich vreselijk opwond over die hoefijzers.

Al met al een druk en enerverend weekend voor mijn kleine teckel...gelukkig kan hij nu weer een paar dagen uitrusten voor het weer weekend is!

Ik ben zooooo moe!!

Herfst

Dat wat hier in Nederland zomer mag heten heeft inmiddels plaats gemaakt voor de herfst.
Niet alleen vallen de blaadjes van de bomen, het lijkt ineens nog meer te regenen en daardoor lijkt het ook meteen weer een stuk killer.

Teckel Jelle is een echte zomerteckel. Zodra er ook maar een zonnestraaltje te bespeuren is, vangt hij hem op.
Het liefst heerlijk liggend op zijn stretcher buiten. Maar indien het daar te hard waait kunnen er binnen ook genoeg zonnestraaltjes opgevangen worden.

Kou, daar moet hij toch echt even aan wennen. De afgelopen week heb ik al diverse malen een koude teckelneus warm gemaakt, laat staan de vier teckelpoten.
Zo hoorde ik op een avond tijdens het eten het belletje heel zachtjes maar bijna continu klingelen. Wat was dat nou weer?
Aangezien er geen teckel op het heerlijke kleed onder de salontafel lag, werd de zoektocht uitgebreid. En jawel, in de gang op de mat lag een hoopje teckel te bibberen. Hoe moet dat van de winter en op wintersport?
Nou ja, een fleecekleed was snel gevonden en meneer sliep prinsheerlijk verder.

Nu zou je haast denken dat hij ook een hekel heeft aan de regen.
Nou, dat verschilt per bui.
De ene keer sta ik aangekleed met regenjas, laarzen en riem buiten en blijft meneer op de deur mat zitten met een blik van: 'Ik weet niet wat jij van plan bent, maar ik ga dus echt niet door de regen."
De volgende keer springt hij prinsheerlijk van plas tot plas.
Maar het aller, allerleukste vindt hij het....afdrogen.
Zodra we van een natte wandeling achter de rug hebben wordt meneer droog gewreven met een handdoek die standaard (jawel!) op de verwarming ligt.
Heerlijk vindt hij het om in de handdoek te rollen......