dinsdag 20 november 2012

Buikpijn

Zou het weekend dan toch te vermoeiend zijn geweest?
Gistermiddag leek er nog niets aan de hand, we gingen nog even wandelen en meneer deed zijn behoeften.
Maar rond vijf uur ging het mis.
Jelle ging helemaal kromlopen, staartje tussen zijn benen en waterige oogjes die me hulpeloos aankeken. Oei, dat is buikpijn!
Eten wilde meneer niet meer en wandelen ook niet. Gras eten, dat wilde hij dan weer wel!

Getverderie, net nu ik 's avonds les moest gaan geven. Hoe kun een klein ziek teckeltje nu alleen thuis laten? Niet dus! Mijn vader werd opgetrommeld om op hem te passen.
Vrolijk was hij wel toen mijn vader binnenkwam, maar al snel stak de buikpijn weer op.
Zijn buikje rommelde erop los en hij was zelfs te onrustig om op de bank te liggen.
Nadat ik thuis was toch nog maar een rondje proberen te lopen. Meneer dook gelijk op het gras af en begon als een koe te kauwen.
Pppffff, moet je zo de nacht in? Toch maar de dierenarts bellen?
Eindelijk kwam er een beetje verlossing en moest ie overgeven (jammer dat het op het witte kleed moest).
Met een lekker warm fleecekleed de bench in en lekker slapen. (Zoals mam zegt: Wat slaapt dat lijdt niet).

Vanmorgen had meneer zich zo in zijn fleecedeken gewikkeld dat hij bijna uit de bench viel. En daar kwam zijn kleine verfrommelde koppie. Een geeuw, voorpoten uitrekken, achterpoten uitrekken....en een dikke knuffel! Mijn mannetje voelde zich een stuk beter.
Lekker naar buiten voor een ouderwetse wandeling en een grasdrol :-)
En bij terugkomst....had meneer honger! Mijn mannetje is weer de oude, gelukkig!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten