Ochtendritueel

Nu het 's ochtends toch echt nog donker is wanneer je wakker wordt. Het soms eigenlijk al te koud is om een teen van onder het dekbed buiten te steken. Wordt opstaan een stukje moeilijker.
Gelukkig is er iedere ochtend een troostmomentje voor me. Een momentje waarop ik me, inmiddels gedouched en aangekleed iedere morgen verheug.....
mijn ochtendritueel met Jelle!

Iedere avond kruipt hij heerlijk in zijn benchje of in zijn mand (waar hij zelf zin in heeft) vervolgens dek ik hem onder en krijgt hij nog iets lekkers.
Zodra ik 's morgens de keukendeur open doe is meneer wakker.
Soms helemaal opgedraaid in zijn fleecedeken doet hij pogingen zijn benchje uit te komen.
Eerst worden, gepaard met een flinke geeuw, de voorpoten gestrekt, vervolgens de achterpoten.
En dan komt dat kleine, warme, verfrommelde, kwispelende hondje naar mij. Kruipt het graag zo dicht mogelijk tegen me aan en gaat heerlijk op zijn rug liggen.
Samen controleren we dan of alle onderdelen wakker zijn....zijn de oren wakker? Is het buikje wakker?, zijn de pootjes wakker? is het bekkie wakker?
Wanneer we er samen zeker van zijn dat alles wakker is, rolt meneer zich om en gaat bij de voordeur zitten, tijd voor een blokje om!

Slapen kan hij in alle standen