Hernia, vier jaar later

English below the Dutch version

Heb je het met mensen over een teckel, dan komt zeker ook het onderwerp Hernia ter sprake.
Helaas ontkwamen wij er ook niet aan, februari 2015 waren er de eerste symptomen van een hernia bij Jelle, lees ons blogje Van pijn naar Hernia er maar op na.
In oktober 2015 raakte hij zelfs verlamd en was een operatie noodzakelijk, blogje De operatie.

Net geopereerd

Een hernia maakt teckeleigenaren onzeker. En oooh, wat kan ik me de angst, het verdriet maar vooral de machteloosheid nog goed herinneren.
Je vriendje heeft pijn, voelt zich ellendig en het liefste zou je hem in je armen nemen en zeggen dat alles goed komt.
Maar de pijn verhindert het knuffelen en je weet helemaal niet of het goed komt!
Wij hadden dat geluk wel. Inmiddels zijn we vier jaar verder.

Nu krijg ik regelmatig de vraag: "Hoe gaat het nu met Jelle?"
Gelukkig kan ik zeggen: "Goed!"
Ja, zijn rug blijft een zwakke plek. Hij is vatbaar voor kou op de rug en na een flinke inspanning is de spanning rondom de hernia plaats te voelen.
We zijn dus voorzichtig. 

Een jasje of truitje bij koud of nat weer. Worden we aan de ene kant raar aangekeken, tegenwoordig vinden veel mensen het ook super schattig. Ik zie het als noodzaak, maar zorg er wel voor dat meneer er leuk uitziet :-)

Maar ook oefeningen om zijn rugspieren sterk te houden.
Jelle is gek op balansoefeningen! Op balanskussen, peanuts of opstapjes, hij vindt het geweldig. Daar maak ik dankbaar gebruik van! Regelmatig wordt er in de huiskamer een parcours opgebouwd waarop hij zijn kunsten kan vertonen.
Van de orthomanueel dierenarts en de fysiotherapeut kregen we verschillende oefeningen die we kunnen uitvoeren. Ook deden we al enkele keren mee met een workshop bij de plaatselijke hondenschool.
Je kunt natuurlijk allerlei professionele spulletjes aanschaffen voor dit soort oefeningen, maar een opstapje van de ikea of een balanskussen van Lidl voldoen al.

Op de balansegels

Jelle is geen traploper en hij heeft nooit op de bank kunnen springen. Dat zorgt ervoor dat ik me hierover niet druk hoef te maken.
Verder doet hij eigenlijk alles wat iedere andere teckel ook doet.
Hij klimt over keien op vakantie. Maar is ook een zwemmer geworden!
Kwam meneer vroeger hooguit met zijn teennagels in het water, nu zwemt hij er lustig op los. En ook dat is goed voor zijn rugspieren!

Zwemmen in de Chiemsee

Als mensen mijn advies vragen bij een hernia kan ik ze alleen mijn ervaringen vertellen. Ik ken mensen die zweren bij acupunctuur, maar persoonlijk ben ik fan van de orthomanueel dierenarts. Gelukkig hebben we in Nederland enkele hele goede rondlopen. Jelle is destijds gehoplen door Jacha Heukels en imiddels hebben we ook ervaring met Iris van Deur. 
Deze dames werken volgens dezelfde methode en hebben inmiddels veel teckels geholpen.
Met Jelle ga ik jaarlijks op controle, just to be sure!

Het verlammingsscenario had ik ooit al eens met de orthomanueel dierenarts besproken.
Toen was het gelukkig nog een 'Wat als..." gesprek, maar het had me toch al een beetje voorbereid. Het feit dat de prognoses goed was, hielp daar natuurlijk bij. Vandaar dat ik voor de operatie ging.
Maar ik kan niet in het hoofd (en portemonnee) van andere eigenaren kijken. Want het is niet alleen de operatie, daarna volgt een traject van revalidatie. Een traject dat, met of zonder fysiotherapie, veel zorg en inzet van de eigenaar vergt.

Het enige advies dat ik mensen kan geven is: "Denk er op voorhand al eens over na."
Natuurlijk hoef je niet te doem denken, maar wat als het mij zou overkomen?
Hoe ver kan en wil ik gaan? Op het moment dat je ervoor staat slaan vooral de emoties toe en dan is het veel lastiger helder na te denken.

En Teckel Jelle?
Binnenkort doen we voorzichtig een proeflesje behendigheid. Daar is hij altijd gek op geweest. We zijn destijds gestopt vanwege de rug, maar met de juiste voorzorgsmaatregelen durven we het toch weer te proberen.

In English:

If you talk about Dachshund, the subject will come to hernia.

Unfortunately we experienced it. In February 2105 we saw the first symptoms, I wrote about it in my blog Van pijn naar Hernia.

In October 2015 he got paralyzed and he needed surgery, see the blog De operatie.

A hernia makes dachshund owners insecure. And I can still remember the fear, the sorrow but especially the impotence I experienced.
Your friend is in pain, feels miserable and the only thing you want to do is, take him in your arms and tell him everything is going to be alright.

But the pain obstructs the cuddling and you don’t know if it’s going to be alright.

We were lucky and now four years have gone by.

I’m frequently asked how Jelle is doing now.

I’m happy to say: “Good”.

Yes, his back will stay a weak spot. Whenever it is cold or when he had a considerable effort you’ll feel the tension were the hernia was.

So we are careful.

He will wear a jacket of sweater with cold or wet weather. In the beginning people were staring at us, but now a days most people find it very cute.

I see it as a necessity, but make sure we buy fashionable jackets J

We are also doing exercises to make his back muscles stronger.

Jelle loves balance exercises! On a cushion, peanut or steps it doesn’t matter for him. So on a regularly basis my living room is transformed into a trail were he can show his skills.

The orthomanual veterinarian and physiotherapist gave us the exercises. We also did some workshops at our local dog training center.

Of course you can buy all kinds of training materials, but a cheap children step will do.

Jelle can’t walk up or down the stairs and he could never jump on the couch. So I don’t have to worry about that.

He does everything dachshunds do. He loves to climb on rocks during the vacations. And he turned out to be a swimmer!

Back in the days he made sure at most his toenail was getting wet, now he swims. That’s very good for his back muscles!

If people ask my advice in case of a hernia, I can only tell them about my experiences. I now people who swear to acupuncture, but personal I’m fan of the orthomanual veterinary. Luckily for me we have some pretty good ones in the Netherlands. With Jelle I went to Jacha Heukels and we also have experience with Iris van Deur. These ladies work according to the same method and helped a lot of dachshunds.

Jelle is checked up yearly, just to be sure!

I discussed the paralyzed scenario earlier with the vet. At that moment it was a “What if..” conversation , but it prepared me.

When I made the chose for a surgery the prognoses were good as well.

But I can’t look into anyone’s head (or wallet). Because it’s not only the surgery, it’s also the path of rehabilitation. A path, with or without physical therapy requires a lot of care and effort of the owner.

The only advice I can give to people is: “think about it upfront”.

Of course you don’t have to think about the worst case scenarios, just realize if it would happen, how far do I want to go?

At the moment it happens you are so emotional and it’s much harder to think clear.

And Dachshund Jelle?

Soon we will try to attend an agility training again. He loves to do it and we stopped because of his back problems. But with proper precautions we are going to try.