Jelle is ziek!

Oeps! Was het de kou of toch iets teveel sneeuw binnengekregen?
Vrijdagnacht (omstreeks 3 uur) werd ik wakker van een ijzige blaf, alsof mijn mannetje veel pijn had.
Nog slaapdronken sprong ik uit bed en rende naar zijn ren.
Daar zat een klein zielig hoopje teckel me schuldbewust aan te kijken met de maaltijd van de avond ervoor in een plas naast hem...Hij moest ook nodig even naar buiten dus hup, de tuin in.
Daar ontpopte het kereltje tot een lopende giertank. Overgeven en diarree...vast een kou gepakt.
Een uur later na een knuffel en kus weer de ren in voor de rest van de nacht.
Rond 9 uur werd ik weer wakker. Geen belletje! Dat betekent dat meneer in ieders geval nog rustig ligt, toch maar gaan kijken.
Helaas trof ik een soort gelijk tafereel als een aantal uur geleden aan, nu zonder schuldbewuste teckel.
Mijn mannetje is ziek!
Hij is lamlendig, heeft spierpijn en poept als een gierwagen.
De hele zaterdag lag hij op zijn fleecedekentje of op zijn slaapzak, het liefste in het zonnetje.
De diarree is er nog steeds en 's avonds moest hij ook weer overgeven. Gelukkig maakte mijn moeder gekookte kip met rijst voor hem.
De nacht van zaterdag op zondag laat hij me gelukkig tot zes uur slapen, maar dan moet ie echt naar buiten.

Arm mannetje

Zondag is het niet veel beter. Het liefst ligt hij op zijn kleedje in de zon. Of....op het warmtekussen dat mijn moeder speciaal voor deze gelegenheid van zolder heeft gehaald.
Arm mannetje...zijn zondagse boswandeling gaat niet door en dat terwijl hij die helemaal geweldig vindt. Nou ja, volgende week gaan we misschien wel zaterdag EN zondag wandelen.
Eerst maar even beter worden....