Teckel Jelle...de realiteit!

Oke, ik moet toegeven dat ik al maanden zit op te scheppen over hoe geweldig Jelle is.
Nou, de eerste scheurtjes in dat ontastbare imago zijn gisteren pijnlijk duidelijk geworden!

Op het moment dat je zegt dat je een teckel hebt zijn de opmerkingen niet meer van de lucht. 'O, zo'n eigenwijs ding' of ' Aan een teckel mist alleen een middelvinger'.
Maar Jelle en ik gaan iedere week trouw naar de hondencursus. Het certificaat van de puppycursus prijkt inmiddels trots op onze koelkast.

Een 12-tal lessen geleden begonnen we aan de 'Gehoorzame huishond A'. Volgen, zit en wacht, af en blijf, verschillende commando's passeerden de reveu.
Dinsdagavond de laatste les en generale repetitie voor het examen van woensdag. Of het nu door het weer kwam of die heerlijk ruikende teefjes om hem heen....Jelle had er geen zin in.
Tijdens het volgen ging er letterlijk de handrem op. Het leek wel of ik met een speelgoedhond zonder Duracel het terrein over ging. Zit....en Jelle kijkt me aan met een blik van: "Jaaaa, ik hoor wel wat je vraagt en kan het ook echt wel maar ik doe het nu even niiiieeeetttt!'
Sommigen dachten dat het aan zijn jas of tuigje lag. Niet wetende dat meneer op zondag in de bossen urenlang met hetzelfde jasje en zelfde tuigje aan de riem loopt te trekken omdat ik blijkbaar niet doorloop!
Daar sta je dan met je goede gedrag.

Woensdagavond, examen. Regen, geen goed teken want ik heb een teckel!
En inderdaad...het kunstje van dinsdag werd gewoon herhaald.
Volgen had iets weg van: trek je hond mee de kant op die jij wilt.
Zitten had iets van: Hallo het is nat, zonder hoogpolig tapijt kan mijn buik nat worden!
Zit wacht leek op: Nou, ik moest wachten op jou, nu wacht jij maar op mij!
Pas na het knisperen met een snoeppapiertje pakte meneer zijn kont op om mijn richting uit te komen in een tempo dat deed vermoeden dat de Duracel echt aan het einde van zijn Latijn was. Vervolgens vleide hij voorzichtig zijn poezelige teckelbillen op de natte klinkers om er als klap op de vuurpijl een poot bij cadeau te geven :-) (Helaas leverde de poot geen extra punten op)
Dat was genoeg om ons (of mij) uit ons lijden te verlossen. Het 1 minuut zit blijf en af blijf mochten we overslaan...en niet omdat we zo goed waren!
Met de woorden: 'Stop maar want je kunt met deze oefeningen toch niet meer genoeg punten halen om het examen te halen, was het afgelopen.'

Ik heb overwogen mijn teckel aan te bieden op marktplaats, hem onderweg uit de auto te zetten of over het hek van een kinderboederij te zetten maar ja, met die chips (niet de Lays) van tegenwoordig kunnen ze je overal terugviden :-) Dus togen we richting huis een ervaring rijker en...laat ik eerlijk zijn, niet eens een illusie armer.
Gelukkig mogen we volgende week terugkomen voor een certificaat van deelname en de week erna beginnen we aan de 'Gehoorzame Huishond B'.

Achteraf denk ik dat ik de lat niet eens te hoog heb gelegd maar gewoon verkeerd. Want wie stturt er nu een teckel naar de 'Gehoorzame Huishond'....je hebt immers honden en teckels!!!!